tag:blogger.com,1999:blog-374109332024-03-05T12:24:07.073+02:00RunnerΟι σκέψεις των long distance runners στο πιο ερασιτεχνικό και ξανθό...Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/07544486986178539716noreply@blogger.comBlogger60125tag:blogger.com,1999:blog-37410933.post-9690859475076560442014-11-02T22:45:00.000+02:002014-11-02T22:45:20.312+02:00Απροσδόκητα συνεπής<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Αυτό το έγραψα πριν από δύο χρόνια τέτοια εποχή στο αγαπημένο μου περιοδικό <a href="http://www.runnermagazine.gr/" target="_blank">Runner </a>.... είναι απροσδόκητα επίκαιρο και διαβάζοντας το ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας... Για την ιστορία, το 2002 τερμάτισα τον κλασικό μαραθώνιο σε 4:22:30, εφτά λεπτά χειρότερα από τον στόχο μου...<br />
<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-N-d_zT1zuII/VFaWaPFtCYI/AAAAAAAAGl4/us6dvgL8VTU/s1600/IMG_3976.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-N-d_zT1zuII/VFaWaPFtCYI/AAAAAAAAGl4/us6dvgL8VTU/s1600/IMG_3976.jpg" height="320" width="213" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Τερματισμός στο Καλλιμάρμαρο το 2002. Η πλήρης ευτυχία!</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: x-large;"><b>Σ</b></span></span>ε λίγο ο 30ς κλασσικός μαραθώνιος θα είναι παρελθόν. Και αν
όλα πάνε καλά, θα έχω ξαναβρεθεί στην γραμμή της εκκίνησης. Και αν όλα πάνε
εξαιρετικά θα τον τερματίσω κιόλας. Και καιρού θέλοντος, τύχης και
προετοιμασίας επιτρέποντος,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>θα τον
τερματίσω και κοντά στον στόχο μου των 4:15 ωρών. </div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-spacerun: yes;"></span>Προετοιμασίας
επιτρέποντος… μεγάλη κουβέντα. Φέτος δεν έχασα ούτε μία προπόνηση. Ζέστη<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ή κρύο, βροχή η λιακάδα, επί 12 εβδομάδες,
τέσσερεις ημέρες την εβδομάδα, έτρεχα βάσει προγράμματος. Ούτε πέρσι δεν το
είχα καταφέρει αυτό. Και τότε ο τερματισμός σε αυτόν τον χρόνο στον κλασσικό μαραθώνιο
ήταν στόχος ζωής. </div>
<div class="MsoNormal">
Άρα φέτος που ήμουνα τόσο συνεπής πρέπει να ήθελα να τρέξω
αυτόν τον αγώνα ακόμα περισσότερο, σωστά; Και όμως η απάντηση είναι όχι. Πέρσι
είχα καταφέρει έναν χρόνο που για εμένα ήταν εξωπραγματικός και αυτό μου
έφθανε. Φέτος λοιπόν, δεν υπήρξε κάποια στιγμή που είπα<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>- Φέτος θα ξανατρέξω. Απλώς όταν άνοιξαν οι
δηλώσεις συμμετοχής, μπήκα και δήλωσα το όνομα μου. Και συνέχισα να ζω και να τρέχω.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Δεν άλλαξα κάτι στη ζωή μου. Το τρέξιμο ήταν
ήδη τρόπος ζωής. Και 12 εβδομάδες πριν το μαραθώνιο, άρχισα να τρέχω με το
προπονητικό πρόγραμμα του μαραθωνίου. Και σήμερα, λίγο πριν την εκκίνηση, απορώ.
</div>
<div class="MsoNormal">
Γιατί τρέχω πάλι σε αυτόν τον τόσο δύσκολο αγώνα; Πότε το
αποφάσισα; Πώς τα κατάφερα και δεν έχασα ούτε μισή προπόνηση; Πώς γίνεται να
πονάω έτσι από έναν παλιό γνωστό τραυματισμό και να μη σταματάω; Μήπως πρέπει
να σταματήσω; Και τελικά μέχρι πότε θα τρέχω; </div>
<div class="MsoNormal">
Και μετά θυμάμαι. Θυμάμαι τις ετοιμασίες το προηγούμενο
βράδυ για να φορέσω εύκολα τα ρούχα μου το πρωί και να φάω το σωστό πρωινό.
Θυμάμαι τον ενθουσιασμό κάθε φορά που φθάνω στη γραμμή της εκκίνησης και βλέπω
τους υπόλοιπους δρομείς γύρω μου. Θυμάμαι την έκρηξη αδρεναλίνης τη στιγμή που
ακούω την πιστολιά, τις ματιές καλής τύχης με τους φίλους που τρέχω μαζί, το
στιγμιαίο σφίξιμο των χεριών μας που σημαίνει καλό αγώνα. Και την απέραντη,
όμορφη σιωπηλή διαδρομή του αγώνα, αφού όταν τρέχω απομονώνω τα πάντα και τους πάντες
γύρω μου. Τρέχω, ακολουθώντας την μπλε γραμμή και βλέπω και ακούω τους άλλους
γύρω μου σαν μέσα από ένα φίλτρο. Θυμάμαι τα χαμόγελα των εθελοντών στους
σταθμούς. Τον κόσμο που χειροκροτεί στην διαδρομή, τα παιδάκια που απλώνουν τα
χέρια, τις ηλικιωμένες μαυροφορεμένες κυρίες που έχουν βγει στον δρόμο μόνες
τους και χειροκροτούν. Και θυμάμαι την είσοδο στο Καλλιμάρμαρο.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Όπου με περιμένουν αγαπημένα πρόσωπα, ο προπονητής
μου, η οικογένεια μου, οι φίλοι και συναθλητές μου.</div>
<div class="MsoNormal">
Και τότε καταλαβαίνω. Δεν το αποφάσισα ποτέ να τρέξω στον
μαραθώνιο γιατί δεν υπήρχε κάτι να αποφασίσω. Ο μαραθώνιος δεν είναι μόνο ένας
αγώνας. Είναι ένας τρόπος ζωής, μια συνεχόμενη εμπειρία και γι αυτό και δεν
έχασα καμία προπόνηση. Στη συνείδηση των γύρω μου, από τους φίλους έως και τους
συναδέλφους μου είμαι εδραιωμένη πλέον ως μαραθωνοδρόμος και γι αυτό και αυτοί
ακόμα με βοηθάνε να μην χάνω τις προπονήσεις μου. Και αν κάτι το πιστεύουν οι
άλλοι για εσένα, τότε τελικά αυτό ακριβώς γίνεσαι. Με απροσδόκητη συνέπεια. Και
οι μαραθωνοδρόμοι τι κάνουν αν δεν τρέξουν; Σταματούν να ζουν. Καλή εκκίνηση
στον κλασσικό μαραθώνιο, καλή διαδρομή, καλό τερματισμό και καλή ζωή σας
εύχομαι. </div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/07544486986178539716noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-37410933.post-39093501176279522362011-10-10T17:00:00.000+03:002011-10-10T17:00:51.278+03:00Εσύ πόσο τον έχεις;<a href="http://bit.ly/oFjCqm">Εσύ πόσο τον έχεις;</a>: 15.000 τόνοι ψαριών κάθε χρόνο πετιούνται στη θάλασσα νεκρά. Κάνε click και πάρε θέση για να τα σώσεις!Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/07544486986178539716noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-37410933.post-57581358599561526322011-07-25T12:02:00.001+03:002011-07-25T12:05:28.356+03:00Τρέχω αεί διδασκόμενη<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaOnS8X7yWz5vQZyKT9VJHRAk_jJl71j6Up6-SfFKntJ0-XlWbayl_pdY3nTeS6VVNlUmvDFYpto1lpCOFIRSnqeJToFpsXrJkYG7VbiNNlR2tXKUNiVI70qmoY9WYLUWDg35u/s1600/stars.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 200px; height: 200px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaOnS8X7yWz5vQZyKT9VJHRAk_jJl71j6Up6-SfFKntJ0-XlWbayl_pdY3nTeS6VVNlUmvDFYpto1lpCOFIRSnqeJToFpsXrJkYG7VbiNNlR2tXKUNiVI70qmoY9WYLUWDg35u/s200/stars.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5633213363954205778" border="0" /></a>Σήμερα ο ήλιος<span style="mso-spacerun:yes"> </span>και τα αστέρια είναι ακριβώς εκεί που πρέπει, δηλαδή στον ουρανό, οπότε οι αστρικές συνθήκες είναι ιδανικές για να σας κάνω μια επίδειξη των εξαιρετικών μαντικών ικανοτήτων που διαθέτω. Έτοιμοι; Μόνο για εσάς τους δρομείς λοιπόν, θα μαντέψω<span style="mso-spacerun:yes"> </span>τι σας λένε οι μη δρομείς φίλοι σας όταν μαθαίνουν ότι τρέχετε.<span style="mso-spacerun:yes"> </span> <p class="MsoNormal">Συγκεντρωθείτε, νιώστε τις λέξεις, κάντε τις εικόνα στο μυαλό σας για να τις νιώσω κι εγώ… ναι .. .αυτό είναι… το βλέπω κατακάθαρα! Οι φίλοι σας σάς λένε:</p> <p class="MsoNormal" style="text-align:center" align="center"><i style="mso-bidi-font-style: normal">«Καλά δεν βαριέσαι να τρέχεις τόσες ώρες;»</i></p> <p class="MsoNormal">Εντυπωσιαστήκατε; Το παραδέχομαι βέβαια ότι <span style="mso-spacerun:yes"> </span>αυτή η δήλωση βγαίνει σε πολλές παραλλαγές και εγώ σας είπα το ζουμί μόνο. Κάποιες από αυτές είναι πιο ευγενικές και κάποιες άλλες κάπως πιο βάρβαρες. Για παράδειγμα υπάρχει η ειλικρινής δήλωση:</p> <p class="MsoNormal" style="text-align:center" align="center"><i style="mso-bidi-font-style: normal">«Εγώ στα πέντε μέτρα βαριέμαι, άσε που με πιάνει η σπλήνα μου» .</i></p> <p class="MsoNormal">Επίσης υπάρχει<span style="mso-spacerun:yes"> </span>η, όσα δεν πιάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια, δήλωση:</p> <p class="MsoNormal" style="text-align:center" align="center"><i style="mso-bidi-font-style: normal">«Το τρέξιμο είναι για τους χαζούς, είναι τόσο μονότονο που μόνο αυτοί αντέχουν».</i></p> <p class="MsoNormal">Η ακόμα και η δήλωση του ειδικού:</p> <p class="MsoNormal" style="text-align:center" align="center"><i style="mso-bidi-font-style: normal">«Που είναι η τέχνη στο να τρέχεις γύρω - γύρω; Πάμε για ένα μπασκετάκι καλύτερα».</i></p> <p class="MsoNormal">Η αλήθεια είναι ότι όλοι έχουμε ακούσει τέτοιες και ανάλογες δηλώσεις. Το ενδιαφέρον όμως είναι ότι όλες αυτές οι δηλώσεις έχουν την βάση τους στην άγνοια της τέχνης του τρεξίματος.<span style="mso-spacerun:yes"> </span>Και λέω ενδιαφέρον και όχι κακό γιατί μερικές φορές η άγνοια δεν είναι κακή, αρκεί να καταλάβεις βέβαια κάποια στιγμή ότι δεν ξέρεις.<span style="mso-spacerun:yes"> </span>Έτσι μπορεί κάποιος να ξεκινήσει να τρέχει αγνοώντας τα πάντα περί διατροφής, προπόνησης, παπουτσιών και<span style="mso-spacerun:yes"> </span>ομάδων μυών και τελικά να καταλήξει ο πιο ενημερωμένος δρομέας.</p> <p class="MsoNormal">Ακριβώς<span style="mso-spacerun:yes"> </span>έτσι είχα κι εγώ ξεκινήσει να τρέχω μερικά χρόνια πριν. Με βαριά παπούτσια βουνού και όχι δρόμου γιατί αυτά μου είχαν πουλήσει και δεν ήξερα τη διαφορά, φορώντας φόρμες γιατί αυτές φόραγα στο σχολείο<span style="mso-spacerun:yes"> </span>που ήταν και η τελευταία φορά που είχα τρέξει και χωρίς να πίνω νερό γιατί δεν ήξερα τη σημασία της ενυδάτωσης. Σιγά σιγά όμως, διαβάζοντας, ακούγοντας τους γύρω μου αλλά και το σώμα μου, άρχισα να συνειδητοποιώ ότι το τρέξιμο είναι πολλά περισσότερα από αυτά που νομίζουμε όσοι δεν ξέρουμε. </p> <p class="MsoNormal">Αγνοώντας λοιπόν κάποιους κακοήθεις που θα μπορούσαν να πουν ότι ο δικός μου κύκλος μάθησης παραείναι αργός, εφτά χρόνια αφού άρχισα να τρέχω θέλω να σας πω ότι ακόμα μαθαίνω τα βασικά. Έτσι, μόλις πρόσφατα αποφάσισα να ακολουθήσω τις συμβουλές που διάβασα και στο <span style="mso-ansi-language:EN-US" lang="EN-US">Runner</span><span lang="EN-US"> </span>αλλά και αυτές που μου έδωσε<span style="mso-spacerun:yes"> </span>φίλη μου δρομέας και πήγα επιτέλους να μάθω γιατί χωρίς κάποιο προφανή λόγο κάθε φορά μετά το τρέξιμο πρηζόταν το αριστερό μου πόδι κάτω από το γόνατο.<span style="mso-spacerun:yes"> </span>Πήγα λοιπόν σε έναν φυσιοθεραπευτή ο οποίος άρχισε να με εξετάζει και <span style="mso-spacerun:yes"> </span>αμέσως μόλις είδε τα πόδια μου άρχισε να με ρωτάει αν πόναγα και σε άλλα μέρη πέρα από αυτό που του είχα υποδείξει.<span style="mso-spacerun:yes"> </span></p> <p class="MsoNormal">Η κατάληξη της εξέτασης ήταν να μου τονίσει<span style="mso-spacerun:yes"> </span>και ίσως να μου υπενθυμίσει ότι το σώμα λειτουργεί ως ένα και πρέπει να το γυμνάζουμε ολοκληρωτικά. Στην δική μου περίπτωση, μεταξύ άλλων, είχα γυμνάσει μονομερώς τους τετρακέφαλους, παραμελώντας τους δικέφαλους και δημιουργώντας ανισορροπίες που καταπονούσαν τα πόδια, αλλά και τη μέση.<span style="mso-spacerun:yes"> </span>Όσο βασικό και αν ακούγεται, εγώ δεν το είχα καταλάβει.<span style="mso-spacerun:yes"> </span>Άρχισα να διορθώνω σιγά σιγά αυτό το λάθος και τα αποτελέσματα φάνηκαν τόσο στους χρόνους που πετύχαινα στις<span style="mso-spacerun:yes"> </span>προπονήσεις όσο και στο σώμα μου και κυρίως στη μέση, τα γόνατα, τους αστραγάλους μου, ακόμα και σ το στομάχι μου!<span style="mso-spacerun:yes"> </span>Όσο για το τρέξιμο, μετά από τόσο καιρό άρχισα να το ξανα- ανακαλύπτω. Άρχισα να παρατηρώ περισσότερο το πώς τρέχω, πώς πατάω και τι αισθάνομαι σε κάθε μυϊκή ομάδα ώστε να καταλαβαίνω τι μου λέει το σώμα μου. Οι προπονήσεις έπαψαν να είναι απλά ένα τρέξιμο και άρχισαν να είναι σχολείο. Άρχισα να ακούω τα βήματα μου, που ποτέ πριν δεν τα είχα ακούσει, να ρίχνω συνειδητά πίσω τους ώμους μου, να νιώθω τον δρασκελισμό μου. </p> <p class="MsoNormal">Το μετρήσιμο αποτέλεσμα ήρθε στον τελευταίο αγώνα μου στον οποίο μείωσα τον χρόνο μου δέκα ολόκληρα λεπτά σε σχέση με πέρυσι. Στον τερματισμό χοροπήδαγα σαν παιδί, χαρούμενη που είχα ολοκληρώσει τον αγώνα, που βρισκόμουνα ανάμεσα σε φίλους, που είχα τερματίσει και δεν πόναγα πουθενά. Αλλά κυρίως χαιρόμουνα που τόσα χρόνια μετά συνεχίζω να μαθαίνω πράγματα για το σώμα μου και για εμένα μέσα από το πιο πολύπλοκα απλό άθλημα που τόσο αγαπώ. Το απίστευτα ενδιαφέρον και κάθε άλλο παρά βαρετό, τρέξιμο. </p> <p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun:yes"> </span>Καθώς όμως αυτά όλα δεν μπορείτε να τα αναλύσετε στους φίλους σας σε μία συζήτηση, μπορείτε να αρκεστείτε στο απόλυτα επιστημονικό και μη αμφισβητήσιμο συμπέρασμα : </p> <p class="MsoNormal" style="text-align:center" align="center">«το τρέξιμο είναι ενδιαφέρον γιατί ταιριάζει στο ζώδιο μου. Το είπε και η Χριστίνα που το διάβασε στα άστρα!»</p>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/07544486986178539716noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-37410933.post-79338433047655641412010-12-28T17:57:00.005+02:002010-12-28T18:28:03.957+02:00Το καλύτερο Χριστουγενιάτικο δώρο<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-PmDviU8YnsOprZeCNMoujvYpkTn27oYrH8cVdSOO5a5epqzHrVJs0bUYspRq4W-Eyj7TFy2D9NBTbsHaCskasJqVUViBu131yScvFKCKH61fDt37x1Z3LiGObgLzxTpy1nsp/s1600/hooray.JPG"><img style="float: left; margin: 0pt 10px 10px 0pt; cursor: pointer; width: 122px; height: 200px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-PmDviU8YnsOprZeCNMoujvYpkTn27oYrH8cVdSOO5a5epqzHrVJs0bUYspRq4W-Eyj7TFy2D9NBTbsHaCskasJqVUViBu131yScvFKCKH61fDt37x1Z3LiGObgLzxTpy1nsp/s200/hooray.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5555768513977053730" border="0" /></a>Λοιπόν η παραμονή των Χριστουγέννων φέτος ήταν μια όμορφη μέρα. Και φάνηκε από το πρωί, όταν στην Αττική οδό στο δρόμο προς τη δουλειά μου συνειδητοποίησα ότι δεν είχα μετρητά πάνω μου να πληρώσω. Ευτυχώς, κάτι τα Χριστούγεννα που σήμαινε ότι είχα προετοιμαστεί για τα κάλαντα από τις προηγούμενες μέρες, κάτι τα γενικά πεταμένα ψιλά σε όλο το αυτοκίνητο, μού επέτρεψαν να μαζέψω τα χρήματα δεκαράκι δεκαράκι και να πληρώσω την στοϊκά χαμογελαστή υπάλληλο.<br /><br />Εν συνεχεία, στη δουλειά πια, διαπίστωσα ότι δεν έβρισκα πουθενά το κινητό μου. Και ενώ εγώ έψαχνα το τηλέφωνο, όλοι οι υπόλοιποι έψαχναν εμένα, γιατί μην ξεχνιόμαστε, πλέον αν δεν έχεις το κινητό πάνω σου, είσαι απλά εξαφανισμένος! Όταν με τα πολλά το βρήκα, κάτω από το χαλάκι του<br />πίσω δεξιού καθίσματος (πρέπει να έπεσε εκεί κατά τη διάρκεια της τρελής αναζήτησης ψιλών που είχε προηγηθεί), τρόμαξα από τις 27 αναπάντητες κλήσεις που βρήκα.<br /><br />Και ενώ ψαχνόμουν ακόμα και προσπαθούσα να καταλάβω ποιος με ψάχνει με τέτοια μανία και τι ραντεβού έχω ξεχάσει, το τηλέφωνο μου ξαναχτύπησε, αυτή τη φορά από άγνωστο αριθμό. "Παρακαλώ;" Απάντησα τρομαγμένα. Για να αρχίσω αμέσως μετά να χοροπηδάω από την χαρά μου: ΚΕΡΔΙΣΑ ΕΝΑ iPad ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΡΥΣΟ ΟΔΗΓΟ! Εγώ που το μόνο που έχω κερδίσει μέχρι τώρα στη ζωή μου είναι μια ετήσια συνδρομή στο περιοδικό που ήδη γράφω, το Runner Magazine. Και ξέρετε ποιο είναι το καλύτερο; Η <a href="http://www.xo.gr/contest_ipad_result/">εφαρμογή</a> που πρότεινα στον Χρυσό Οδηγό και τελικά ψηφίστηκε ως η πιο ενδιαφέρουσα είναι μια εφαρμογή που πραγματικά πιστεύω ότι λείπει από την ελληνική αγορά και όλοι εσείς που διαβάζετε κατά καιρούς αυτό το blog θα είστε από τους πρώτους που θα την κατεβάσετε αν τελικά ο Χρυσός Οδηγός την χτίσει. Οπότε ευχαριστώ Χρυσέ Οδηγέ και αν προχωρήσετε με την εφαρμογή καλή επιτυχία!<br /><br />Μέχρι τότε, δείτε τους επόμενους αγώνες στον δεξιό χώρο του Blog, στο <a href="http://www.runnermagazine.gr/">www.runnermagazine.gr</a> και στο <a href="http://www.runningnews.gr/">www.runningnews.gr</a> και Καλή Πρωτοχρονιά!Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/07544486986178539716noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-37410933.post-86419543206930756012010-10-29T14:03:00.004+03:002010-10-29T14:36:09.724+03:00Ο Κλασσικός Μαραθώνιος<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvWKtmWS-VMibV8qmogfiCJQzBYYP0UOOf3S7VianN0HZwaMP-AiuNZ6bm3Y7k3luV_-DL5s98DDrSYeeQqM-XdcAqcq0K3R5crD14lgEV4bAHK-jaUZo6a9buErPN8egJG0yg/s1600/classic_marathon_logo.png"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 69px; height: 127px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvWKtmWS-VMibV8qmogfiCJQzBYYP0UOOf3S7VianN0HZwaMP-AiuNZ6bm3Y7k3luV_-DL5s98DDrSYeeQqM-XdcAqcq0K3R5crD14lgEV4bAHK-jaUZo6a9buErPN8egJG0yg/s400/classic_marathon_logo.png" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5533428075382961698" border="0" /></a>Η ώρα έφτασε! Σε δύο ημέρες, τρέχουμε στον κλασσικό μαραθώνιο. Στον καλύτερο μαραθώνιο του κόσμου, όχι γιατί είναι η πιο όμορφη διαδρομή, ούτε ο πιο οργανωμένος αγώνας, ούτε ο αγώνας με τους καλύτερους θεατές. Είναι ο καλύτερος, γιατί είναι ο δικός μας, είναι ο πρώτος, είναι η αρχή όλων. Και κάτι ακόμα. Είναι ο καλύτερος γιατί όσοι τρέχουμε έχουμε να αντιμετωπίσουμε διπλάσιες και παραπάνω δυσκολίες από τους αθλητές σε άλλες χώρες. Οπότε το γεγονός και μόνο ότι θα είμαστε εκεί, στην γραμμή της εκκίνησης και θα τρέξουμε, αρκεί για να κάνει αυτόν τον μαραθώνιο τον καλύτερο όλων!<br /><br />Σε προσωπικό επίπεδο, ο κλασσικός μαραθώνιος αυτήν την Κυριακή θα είναι το τέλος μιας διαδικασίας 14 εβδομάδων. Για όσους μπερδεύονται σαν και εμένα, αυτό είναι κάτι παραπάνω από τρεις μήνες. Μέσα σε αυτούς τους μήνες, ακολούθησα ευλαβικά το πρόγραμμα προπόνησης, κανόνισα τις καλοκαιρινές μου διακοπές σε ξενοδοχείο με γυμναστήριο για να μην χάσω ούτε ημέρα προπόνησης, έβγαλα μεγάλα projects στη δουλειά μου, πήγα σε γάμους και βαφτίσια, γέλασα, έκλαψα, έχασα μία σχέση, μετακόμισα ένα σπίτι, απέκτησα ένα κουτάβι, έτρεξα την τελευταία μου προπόνηση πριν τον αγώνα χθες και την Κυριακή θα σταθώ στην γραμμή της εκκίνησης χαμογελώντας.<br /><br />Γιατί όπως όλοι οι Έλληνες ξέρουμε και από τον Καβάφη, σημασία δεν έχει ο προορισμός, αλλά το ταξίδι μέχρι εκεί. Και την Κυριακή, όταν θα στέκομαι στο block μου για να ξεκινήσω, θα έχω ήδη πετύχει. Καλή επιτυχία σε όλους μας την Κυριακή!Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/07544486986178539716noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-37410933.post-82674379245155355782010-06-16T19:40:00.005+03:002010-12-15T13:06:32.546+02:00Άντε να δούμε και αύριο....<!--[if gte mso 9]><xml> <w:worddocument> <w:view>Normal</w:View> <w:zoom>0</w:Zoom> <w:punctuationkerning/> <w:validateagainstschemas/> <w:saveifxmlinvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:ignoremixedcontent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:alwaysshowplaceholdertext>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:compatibility> <w:breakwrappedtables/> <w:snaptogridincell/> <w:wraptextwithpunct/> <w:useasianbreakrules/> <w:dontgrowautofit/> </w:Compatibility> <w:browserlevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:latentstyles deflockedstate="false" latentstylecount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} @page Section1 {size:595.3pt 841.9pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:35.4pt; mso-footer-margin:35.4pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Table Normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--> <p class="MsoNormal">...τι θα γίνει με την Εθνική μας. Γιατί το Σάββατο δεν διασκεδάσαμε - ψέματα δεν θα πω. Ούτε καν στην αγωνία δεν βρεθήκαμε όπως είναι πρέπον σε αγώνες ΤΕΕΕΕΤΟΙΟΥ επιπέδου... καλά στην τελική ούτε το επίπεδο το είδαμε, αλλά ελπίζουμε. Και επειδή η ελπίδα πεθαίνει τελευταία μπείτε και <a href="http://www.vodafone.gr/portal/client/cms/viewCmsPage.action?pageId=9074">εδώ </a>να στείλετε καμία ecard με το ηχογραφημένο σύνθημα σας και την φάτσα σας για την εθνική μας... και ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΕΠΙΤΥΧΙΙΙΙΙΑΑΑΑΑ!!!!</p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjg1OQkRPaV6mHe4i9FDQahvFJFDSrnf0dLospqlWQKVQ9_K92JFozh_NVwv8A4U2iAbn7To9oC5z5Px4tNIVkL-3xC-0bCvegQMlnJclzD3Atctc5XLtlEUdNleqwZRF8d1Ssq/s1600/ECARD.bmp"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 283px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjg1OQkRPaV6mHe4i9FDQahvFJFDSrnf0dLospqlWQKVQ9_K92JFozh_NVwv8A4U2iAbn7To9oC5z5Px4tNIVkL-3xC-0bCvegQMlnJclzD3Atctc5XLtlEUdNleqwZRF8d1Ssq/s400/ECARD.bmp" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5483413124931895938" border="0" /></a></p><p class="MsoNormal"><br /></p>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/07544486986178539716noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-37410933.post-43070182697974580582010-04-28T17:48:00.010+03:002010-04-28T18:16:05.401+03:00Ένας δρομέας πιάνει τις ρόδες και τα καταφέρνει<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMUEFacZmDNOJv_ga0Fc8ZUvZzavwe-mqgp4RveylINn4kVg8kcj7hJ2yqLI26S-xZDgS0Aas5KOfNb2cHXDg5o3pQMGKjKWc0TYVM4y5hMDmigK0lVO6T4i6p39ZpEV3PkfJn/s1600/12.jpg"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 259px; height: 193px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMUEFacZmDNOJv_ga0Fc8ZUvZzavwe-mqgp4RveylINn4kVg8kcj7hJ2yqLI26S-xZDgS0Aas5KOfNb2cHXDg5o3pQMGKjKWc0TYVM4y5hMDmigK0lVO6T4i6p39ZpEV3PkfJn/s320/12.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5465202551923473058" border="0" /></a>Θυμόσαστε καιρό πριν που σας είχα περιγράψει ότι ήθελα να πάω με ποδήλατο από το Μιλάνο μέχρι το Ντίσελντορφ διασχίζοντας τις Άλπεις; Είχα επίσης εξηγήσει ότι θα το έκανα για φιλανθρωπικούς σκοπούς καθώς συγκεντρώναμε χρήματα για τα παιδικά χωριά SOS, ότι ήταν μια διεθνής πρωτοβουλία και ότι είχα τρομοκρατηθεί γιατί η σχέση μου με το ποδήλατο ήταν μέχρι τότε επιεικώς ερασιτεχνική. Τα θυμάστε όλα αυτά;<br /><br />Ε λοιπόν δεν έχει σημασία, θυμάστε δεν θυμάστε, αυτή ήταν η περίληψη. Tο αποτέλεσμα ήταν ότι και τα κατάφερα να φτάσω και περισσότερα από €8.000 συγκεντρώσαμε για τα παιδικά χωριά SOS και άλλαξα ως άνθρωπος και ως δρομέας και έμαθα και πολλά πράγματα από αυτήν την εμπειρία τα οποία όπως πάντα σκοπεύω να μοιραστώ μαζί σας!<br /><br />Πρωί πρωί Πέμπτης 17 Ιουνίου λοιπόν, τσακωνόμουνα με τα πεντάλ τα οποία προσπαθούσα να ξεβιδώσω για να πακετάρω το ποδήλατο. Αφού αποφάσισα ότι αν συνεχίσω με αυτούς τους ρυθμούς θα το χάσω τελικά το αεροπλάνο, έβγαλα από την αποθήκη μου πολλά μικρά πλαστικά γλαστράκια (!) τα οποία ταίριαζαν απόλυτα γύρω από τα ακόμα βιδωμένα πεντάλ και με πολύ κολλητική ταινία και όσο bubble wrap γλίτωσε από την μανία μου να σπάω τις φυσαλίδες, πακετάρισα το ποδήλατο μου. Καθ’ όλη τη διαδικασία, μουρμούριζα ότι το χειρότερο που θα μπορούσε να μου τύχει σε μία αντίστοιχη περίπτωση πριν από έναν αγώνα δρόμου θα ήταν να μην μπορούσα να περάσω τα … κορδόνια μου στα παπούτσια και τι θέλω εγώ και ανακατεύομαι με μηχανήματα του σατανά και που πάω δρομέας άνθρωπος με κολάν με μαξιλαράκια στον πισινό μου και που είναι οι άντρες όταν τους χρειάζεσαι και άλλα τέτοια χαριτωμένα.<br /><br />Όταν βράδυ πια στο Μιλάνο προσπαθούσα να επαναφέρω το ποδήλατο σε μία μορφή που να θυμίζει περισσότερο ποδήλατο και λιγότερο λαμαρίνες με χαρτόνια, συνέχισα το μουρμούρισμα ακάθεκτη. Δεν μπορούσα να φουσκώσω τις ρόδες με τη μικρή τρόμπα, δεν μπορούσα να βάλω την πίσω ρόδα που είχε την αλυσίδα, δεν μπορούσα να βρω με ξεφούσκωτες ρόδες τη σωστή θέση της σέλας, δεν μπορούσα να βιδώσω σταθερά το μπροστινό φωτάκι, δεν λειτουργούσε τα ταχύμετρο, δεν δεν δεν…. Τότε, ως δια μαγείας, εμφανίστηκε μια ομάδα άλλων ποδηλατών και προσφέρθηκε να με βοηθήσει. Μέσα σε δέκα λεπτά είχαν φτιάξει τα πάντα και με είχαν αφήσει να λέω ευχαριστώ σε όσες γλώσσες ήξερα και δεν ήξερα αφού κάποια στιγμή τους είπα και grazien μιλώντας σε άπταιστα ιταλογερμανικά.<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://1.bp.blogspot.com/_QZXKUZMVtIA/S9hOJPx2K0I/AAAAAAAAAfE/pPQqv8uVwoY/s1600/00.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 240px;" src="http://1.bp.blogspot.com/_QZXKUZMVtIA/S9hOJPx2K0I/AAAAAAAAAfE/pPQqv8uVwoY/s320/00.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5465204068575488834" border="0" /></a><br />Την επόμενη μέρα ξεκινήσαμε τη διαδρομή μας και για εμένα που είμαι αρκετά μοναχική και σιωπηλή ως δρομέας, το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση, ήταν πόσο ομιλητικοί και κοινωνικοί ήταν όλοι. Ακόμα και όταν μειώθηκε λίγο η δυνατότητα να μιλάμε μεταξύ μας στα σημεία που η διαδρομή απαιτούσε να είμαστε σε μονή γραμμή, η κοινωνικότητα και η ομαδικότητα παρέμειναν. Δεν υπήρχε και άλλη επιλογή θα μου πείτε, αφού στο ποδήλατο είναι κατεξοχήν πιο εύκολο να πηγαίνεις ακριβώς πίσω από τον άλλο ώστε να γλιτώνεις αέρα (κάτι σαν το slip streaming στην φόρμουλα 1 σκεφτείτε) γεγονός που όμως καθιστά απαραίτητη και τη συνεχή επικοινωνία με τον πίσω σου αφού διαφορετικά θα πέσει ο ένας ποδηλάτης πάνω στον άλλο. Η επικοινωνία αυτή μπορεί να γίνεται λιγότερο λεκτικά και περισσότερο με χειρονομίες, δεν παύει όμως να είναι επικοινωνία και μάλιστα συνεχής, γεγονός που αυξάνει τους δεσμούς με τα μέλη της ομάδας σου.<br /><br />Αυτό που επίσης μου έκανε εντύπωση και ενώνει τους ποδηλάτες μεταξύ τους αλλά τους κάνει και εξαιρετικά κοινωνικούς, είναι το γεγονός ότι έχουν μεγάλη εξάρτηση από κάτι άλλο πέρα από τον οργανισμό τους. Όταν τρέχουμε, ο πιο σημαντικός παράγοντας που καθορίζει εάν θα φτάσουμε κάπου ή όχι είναι ο οργανισμός μας. Αν τα πόδια μας, τα χέρια μας, η πλάτη μας είναι καλά, αν έχουμε κάνει προπόνηση, θα φτάσουμε. Αν όχι, τότε δεν θα προχωρήσουμε. Και κανένας άλλος συναθλητής μας δεν μπορεί να κάνει κάτι, εκτός και αν μας πάρει στην πλάτη του.<br /><br />Στο ποδήλατο όμως δεν είναι έτσι. Είναι χιλιάδες οι λόγοι που μπορεί να σταματήσεις και να μην φταις απόλυτα εσύ. Μπορεί να πέσει κάποιος άλλος ποδηλάτης πάνω σου και να χτυπήσει εσένα ή το ποδήλατο σου, μπορεί να σκάσει το λάστιχο σου, μπορεί να σπάσει η αλυσίδα σου, μπορεί να στραβώσει η ρόδα σου, μπορεί να κοπεί η ντίζα σου, μπορεί να συμβεί οτιδήποτε. Εκείνη τη στιγμή, όλοι οι άλλοι ποδηλάτες θα σταματήσουν να σε βοηθήσουν γιατί έτσι είναι η φύση του αθλήματος. Γιατί στην κατάσταση που βρίσκεσαι έχουν βρεθεί και αυτοί και ξέρουν. Γιατί κάποιος θα έχει το σωστό κατσαβίδι, το σωστό ανταλλακτικό, τη σωστή γνώση.<div style="text-align: center;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://3.bp.blogspot.com/_QZXKUZMVtIA/S9hNVa3rO0I/AAAAAAAAAe8/_4vM_Jda0rY/s1600/19.jpg"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 333px; height: 249px;" src="http://3.bp.blogspot.com/_QZXKUZMVtIA/S9hNVa3rO0I/AAAAAAAAAe8/_4vM_Jda0rY/s320/19.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5465203178199530306" border="0" /></a><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /></div>Έτσι, με καθημερινή αλληλοϋποστήριξη και παρόλο τον τραυματισμό που απέκτησα με το καλημέρα σας, την πρώτη ημέρα γιατί έπεσε ένας ποδηλάτης πάνω μου, φτάσαμε Ελβετία, περάσαμε τις Άλπεις, φτάσαμε Γερμανία και ακολουθήσαμε το Ρήνο μέχρι σχεδόν το Ντίσελντορφ. Εκεί, μετά από έναν δεύτερο τραυματισμό γιατί έγινε μια τρομερή καραμπόλα (και για να σταματήσετε τα γέλια να εξηγήσω ότι όχι δεν χτύπαγα μόνο εγώ, γενικά είχαμε αρκετά ατυχήματα), αποδείχθηκε το πόσο σημαντική είναι αυτή η ομαδικότητα. Αφού η δική μου ομάδα είχε αποδεκατιστεί λόγω της καραμπόλας, βρέθηκα σε άλλη ομάδα σαφώς γρηγορότερη. Αυτή η ομάδα άλλαξε τον ρυθμό της εξαιτίας μου ώστε να με υποστηρίξουν, παρόλο που όλοι πιεζόμασταν να φτάσουμε στο Ντίσελντορφ συγκεκριμένη ώρα για να μπούμε στην πόλη και οι 250 ποδηλάτες μαζί με τη συνοδεία αστυνομίας και να γιορτάσουμε την ολοκλήρωση του άθλου μας.<br /><br />Γυρίζοντας στην Ελλάδα και μετά από μία εβδομάδα τεμπελιάς, βγήκα στο γήπεδο στη γειτονιά μου για τρέξιμο. Ίσως από τη συνήθεια των τελευταίων ημερών με το ποδήλατο, ίσως και υποσυνείδητα, άφησα το mp3 player μου σπίτι. Τον πρώτο γύρο, τον έκανα μόνη μου, στον δεύτερο γύρο όμως μου μίλησε μια κοπέλα περίπου στην ηλικία μου. «Καιρό έχω να σε δω» μου είπε. «Συνήθως τρέχεις απόγευμα σαν και εμένα και σε βλέπω – καλά είσαι;» Και έτσι απλά, για πρώτη φορά μετά από τόσα χρόνια που τρέχω, έπιασα κουβέντα με άλλο δρομέα, που διήρκεσε όλη την προπόνηση. Έτσι απλά, μετά από μια ποδηλατική διαδρομή μέσα από τρεις χώρες, έγινα πιο ανοιχτή στο τρέξιμο με παρέα και πιο δεκτική στη βοήθεια τρίτων. Χρειάστηκε βέβαια να ανέβω κάτι Άλπεις στο δρόμο και να φάω κάτι τόνους τζελάκια, αλλά κάλλιο αργά παρά αργότερα. Φέτος να δω τι θα κάνω που θα πάμε από την Πράγα αυτή την φορά στο Ντίσελντορφ. Και για να μην ξεχνιόμαστε, αν θέλετε να βοηθήσετε, καμία μα καμία προσφορά δεν είναι μικρή και μπορείτε να καταθέσετε χρήματα στην Alpha Bank 101-002002012356 (IBAN GR25 01401010101002002012356) με την ένδειξη GBI 2010. Και εις άλλα με υγεία!<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0iMexjXldxHdE1bGu2oBSzGr_1obkKlrV4m4azT7iq7nq2XWcolf3cLa1Uc_t8KEEI_rizkB3jn0zt-6FolgVHooMCIYJQX7x03Qfzh8JvhNKX_-sLyWg8cHb_g5UA23-aGdA/s1600/11.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0iMexjXldxHdE1bGu2oBSzGr_1obkKlrV4m4azT7iq7nq2XWcolf3cLa1Uc_t8KEEI_rizkB3jn0zt-6FolgVHooMCIYJQX7x03Qfzh8JvhNKX_-sLyWg8cHb_g5UA23-aGdA/s320/11.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5465205723056032690" border="0" /></a>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/07544486986178539716noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-37410933.post-44535168860985520762009-12-16T22:46:00.008+02:002009-12-16T23:12:11.584+02:00Τρέχω άρα μπορώΗ ώρα είναι 17:40 είμαι στην Ελβετία και μόλις έχω επιστρέψει από μία εξουθενωτική αλλά συγχρόνως υπέροχη μέρα κατά την οποία έκανα σκι εκτός πίστας με άλλους τρελούς σαν κι εμένα στο Les Faverge, σε υψόμετρο 2968 μέτρων.<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPmp0Q6v-vxF9_0EXxFxhV0SDuHG-oIsYD5y91U8gB2Wdh1zeA6cjiiLX4GQtD1lkOwVYke9pCERaX2x1aH_DnAWDwdO_f6rla-tcCUtVk0oir1A-rMZtuHdUO_PKcvJ0gl_nY/s1600-h/DSC00097.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPmp0Q6v-vxF9_0EXxFxhV0SDuHG-oIsYD5y91U8gB2Wdh1zeA6cjiiLX4GQtD1lkOwVYke9pCERaX2x1aH_DnAWDwdO_f6rla-tcCUtVk0oir1A-rMZtuHdUO_PKcvJ0gl_nY/s320/DSC00097.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5415940603983979538" border="0" /></a><br />Οι άλλοι τρελοί αποτελούνταν από δύο ανήλικα (δηλαδή δύο δεκαεφτάχρονους νεαρούς άγγλους) έναν άλλο Άγγλο με πιο αξιοπρεπή ηλικία (δηλαδή πιο κοντινή στη δική μου), έναν Ολλανδό μεγαλύτερο μου (να ‘ναι καλά ο άνθρωπος), μία σούπερ Γαλλίδα μαμά (είναι μεγαλύτερη μου, με τρία παιδιά και κάνει απίστευτο off piste skiing άρα είναι σούπερ και δεν σηκώνω αντιρρήσεις) και τον εκπαιδευτή μας, έναν χαμογελαστό αλλά μονίμως αγχωμένο Ελβετό.<br /><br />Είχε χιονίσει απίστευτα το προηγούμενο βράδυ, ήμασταν όλοι εξοπλισμένοι με πομπούς δεμένους πάνω μας μήπως μας καταπλάκωνε καμία χιονοστιβάδα, φοράγαμε τα κρανάκια μας, κουβαλάγαμε τα φτυαράκια μας και για να βρίσκομαι εδώ και να διαβάζετε αυτό το άρθρο, τα καταφέραμε και κάναμε όλη τη διαδρομή και γυρίσαμε σώοι και σχεδόν αβλαβείς (άουτς πάνε τα ποδαράκια μου).<br /><br />Το πρωί όμως, όταν αρχίσαμε να σκαρφαλώνουμε το βουνό στους – 18 βαθμούς κελσίου με τον αέρα κυριολεκτικά να μας μαστιγώνει και το χιόνι να φτάνει μέχρι τους γοφούς μας, υπήρξε μια στιγμή που δεν ήμουν καθόλου σίγουρη ότι θα τα κατάφερνα. Μέσα στον εκκωφαντικό θόρυβο του αέρα και την απόλυτη μοναξιά του πάγου, έβαζα το ένα πόδι μετά το άλλο και ανέβαινα, σχεδόν στα τυφλά, μη μπορώντας να δω τους υπόλοιπους. Όταν κάποια στιγμή άρχισα να κουράζομαι και να λαχανιάζω, άκουσα τον εαυτό μου να μου λέει – εσύ τρέχεις σε μαραθώνιους – εδώ θα κολλήσεις; Για να μου απαντήσω αμέσως, όχι βέβαια και να επιταχύνω. Σηκώνοντας το κεφάλι μου όταν πια έφτασα στην κορυφή, διαπίστωσα ότι είχα αφήσει τους υπόλοιπους αρκετά πίσω μου, παγωμένους και λαχανιασμένους να κοιτάνε με περιέργεια την παράλογη ελληνίδα που αντί να επιβραδύνει, επιτάχυνε στη μέση της διαδρομής.<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://3.bp.blogspot.com/_QZXKUZMVtIA/SylNA7DkjiI/AAAAAAAAAeI/akqwIWS-SrA/s1600-h/ascenting.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 240px;" src="http://3.bp.blogspot.com/_QZXKUZMVtIA/SylNA7DkjiI/AAAAAAAAAeI/akqwIWS-SrA/s320/ascenting.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5415944705137741346" border="0" /></a><br />Η σιωπηρή απορία τους με έκανε να γελάσω από μέσα μου αλλά και να σκεφτώ πόσες φορές, καθημερινά στη ζωή μου χρησιμοποιώ αυτό το επιχείρημα. «Εδώ τρέχω σε μαραθωνίους , εδώ θα κολλήσω;» Μάλιστα το πιο ενδιαφέρον είναι ότι το «εδώ θα κολλήσω» δεν αναφέρεται πάντα στην φυσική αντοχή, αλλά σε πληθώρα άλλων χαρακτηριστικών που ξέρω ότι έχουν βελτιωθεί λόγω του τρεξίματος.<br /><br />Το πρώτο χαρακτηριστικό λοιπόν είναι η εντελώς προσγειωμένη και εφικτή άποψη ότι μπορώ να κάνω τα πάντα. Καλά εντάξει έστω ότι δεν μπορώ να κάνω ακριβώς τα πάντα, δεν έχω καταφέρει ακόμα να περπατήσω στο φεγγάρι, αλλά αυτά τα οποία είναι σημαντικά για εμένα, ξέρω ότι μπορώ να τα καταφέρω. Αν λοιπόν είναι σημαντικό για εμένα να ανεβώ-κατέβω ένα συγκεκριμένο βουνό, περάσω ένα ποτάμι, τερματίσω σε έναν αγώνα, καταθέσω μία επιτυχημένη επαγγελματική πρόταση μέσα σε δύο ώρες, τελειώσω μια παρουσίαση στα κινέζικα σε 20 λεπτά, τότε θα τα καταφέρω.<br /><br />Τι είναι το ακόμα πιο σημαντικό χαρακτηριστικό που έχω βελτιώσει λόγω του τρεξίματος όμως; Η ανεκτίμητη και βαθιά ριζωμένη άποψη ότι ακόμα και αν δεν τα καταφέρω, δεν πειράζει. Αρκεί που προσπάθησα με όλες μου τις δυνάμεις, φυσικές και ψυχικές, να τα καταφέρω. Και αν δεν τερμάτισα ή δεν πέρασε η πρόταση μου ή η γνώση μου της κινεζικής ήταν κάπως ατελής και η παρουσίαση μου έμοιαζε περισσότερο με Αιγυπτιακά ιερογλυφικά, χαλάλι του. Εγώ προσπάθησα και κέρδισα από την προσπάθεια.<br /><br />Συνεπώς, ποτέ δεν μετανιώνω για αυτά που δεν έκανα. Χαρακτηριστικό που έχει βελτιωθεί ακόμα παραπάνω χάρη στο τρέξιμο. Ποτέ δεν μετανιώνω για την ελλιπή μου προπόνηση που οδήγησε σε έναν κακό χρόνο, το άσχημο πάτημα που οδήγησε σε διάστρεμμα και απουσία από όμορφους αγώνες, μία χαζή απόφαση. Για εμένα, οι αποφάσεις μου είναι δικές μου, ειλημμένες και πρέπει να ζήσω με αυτές και τελικά να γίνω ευτυχισμένη από αυτές. Και αυτό με κάνει έναν χαρούμενο και ικανοποιημένο άνθρωπο.<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRX7HZCdjCpW71bjAC33Q1183TlGjrHmMAiqidbULRFg2wvgni0LkMJUwAseHAiYtG32111Ke7U_gEppuURNncOh6BwGMC1eedVw3FdYtoz49wOOqVBVjSmzPZm3E7FI12KT8o/s1600-h/lefaverge.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRX7HZCdjCpW71bjAC33Q1183TlGjrHmMAiqidbULRFg2wvgni0LkMJUwAseHAiYtG32111Ke7U_gEppuURNncOh6BwGMC1eedVw3FdYtoz49wOOqVBVjSmzPZm3E7FI12KT8o/s320/lefaverge.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5415943585216537410" border="0" /></a>Τέλος, αντέχω τον εαυτό μου. Σιγά το πράγμα μπορεί να σκεφτείτε. Στα όρια του ναρκισσισμού μπορεί να πουν κάποιο άλλοι. Και όμως, το να αντέχεις να μείνεις με τον εαυτό σου, να έχεις το χρόνο να σκεφτείς τις πράξεις σου, να τις δεις και να τις κρίνεις νηφάλια, αποστασιοποιημένος από αυτές, είναι δύσκολο και σπάνιο. Οι δρομείς είμαστε τυχεροί γιατί έχουμε τη δυνατότητα, ή ακόμα καλύτερα την ευκαιρία να το κάνουμε. Την επόμενη φορά που θα με πετύχετε λοιπόν σε αγώνα, αν δεν σας χαιρετίσω, μην τσαντιστείτε – δεν έχω κάτι μαζί σας. Σκεφτείτε απλώς ότι μπορεί να έχω μια σοβαρή συζήτηση με τον εαυτό μου εκείνη τη στιγμή και δεν σας άκουσα!<br /><br /><br /><p style="text-align: right;" class="MsoNormal"><span style="font-size:85%;"><span style="font-style: italic;">Άρθρο δημοσιευμένο στο Runner Magazine Φεβρουαρίου 2009</span></span><br /></p> <p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/07544486986178539716noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-37410933.post-41374569129575454072009-09-21T19:10:00.009+03:002009-09-21T19:46:32.954+03:00Ως πότε επιτέλους;<!--[if gte mso 9]><xml> <w:worddocument> <w:view>Normal</w:View> <w:zoom>0</w:Zoom> <w:punctuationkerning/> <w:validateagainstschemas/> <w:saveifxmlinvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:ignoremixedcontent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:alwaysshowplaceholdertext>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:compatibility> <w:breakwrappedtables/> <w:snaptogridincell/> <w:wraptextwithpunct/> <w:useasianbreakrules/> <w:dontgrowautofit/> </w:Compatibility> <w:browserlevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:latentstyles deflockedstate="false" latentstylecount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} @page Section1 {size:595.3pt 841.9pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:35.4pt; mso-footer-margin:35.4pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Table Normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--><o:p></o:p> <p class="MsoNormal">Το Σάββατο το πρωί και ενώ κατευθυνόμουνα προς την προσυγκέντρωση για την ποδηλατοπορεία στην Αθήνα, <span style="font-weight: bold;">με χτύπησε ένα αυτοκίνητο</span>. Πόσο ειρωνικό είναι αυτό; Ενώ κατευθυνόμουνα σε μια πορεία διαμαρτυρίας ώστε να διεκδικήσω το αυτονόητο δικαίωμα των ποδηλατών να κινούμαστε με ασφάλεια στους δρόμους, βρέθηκα εγώ η ίδια κάτω από τις ρόδες ενός <span style="" lang="EN-US">Touareg</span>.</p><p class="MsoNormal"><br /><span style="" lang="EN-US"><o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="" lang="EN-US"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal">Το ατύχημα ήταν πραγματικά απίστευτο, γιατί έγινε ενώ εγώ ήμουνα σταματημένη σε ένα φανάρι και το αυτοκίνητο μπροστά μου έκανε απότομα όπισθεν. Όπως πάντα φόραγα κράνος, γάντια και ποδηλατικό κολάν που με προστάτεψαν αρκετά, αλλά βρέθηκα σήμερα να είμαι με κακώσεις στο αριστερό γόνατο, στον δεξί αστράγαλο στον αριστερό ώμο στους δύο τετρακέφαλους και στον αριστερό καρπό. Και ο πονοκέφαλος από το τράνταγμα δεν λέει να περάσει. Και πονάω ολόκληρη σαν να με έχει πατήσει τρένο… α! τώρα καταλαβαίνω απόλυτα το νόημα αυτής της έκφρασης!</p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://1.bp.blogspot.com/_QZXKUZMVtIA/Srer2x0gapI/AAAAAAAAAds/ejxCSU3PU54/s1600-h/IMG_1123.JPG"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 320px; height: 240px;" src="http://1.bp.blogspot.com/_QZXKUZMVtIA/Srer2x0gapI/AAAAAAAAAds/ejxCSU3PU54/s320/IMG_1123.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5383960837119568530" border="0" /></a></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><span style="font-style: italic;font-size:78%;" ><br /></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-style: italic;font-size:78%;" >Η φωτογραφία είναι από άλλο ατύχημα στην Γερμανία. Σε αυτήν την περίπτωση ήταν σύγκρουση μεταξύ δύο ποδηλατών και μέσα σε 10 λεπτά είχαν έρθει ειδικευμένοι διασώστες</span><span style="font-size:78%;"><span style="font-style: italic;"> που μας προσέφεραν τις πρώτες βοήθειες. Έχουμε λίγο μέλλον στην Ελλάδα μέχρι να φτάσουμε σε αυτό το επίπεδο...</span><br /></span></p><p class="MsoNormal"><br /></p> <p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p> <p class="MsoNormal">Επίσης, έχω αγώνα το Σάββατο και οι γιατροί στο ΚΑΤ μόνο που δεν γέλασαν όταν τους το είπα. Εδώ μου είπαν επί μια εβδομάδα να κυκλοφορώ με πατερίτσες… οπότε όπως καταλαβαίνετε δεν είμαι και πολύ χαρούμενη γι αυτό… Πάνω από όλα όμως είμαι θυμωμένη. Απίστευτα θυμωμένη. Όχι με την κυρία που έκανε όπισθεν και με χτύπησε – πραγματικά. Δεν έπρεπε να κάνει μέσα στην μέση του δρόμου και τόσο απότομα όπισθεν – εντάξει. Αλλά δεν είναι η μόνη. Και σίγουρα δεν μπορώ να βγάλω και τον εαυτό μου εκτός και να πω «εγώ δεν το έχω κάνει ποτέ αυτό!» Φυσικά και το έχω κάνει. Και μάλλον και όλοι εσείς. Γιατί έτσι είναι η χώρα μας και η οδηγική νοοτροπία μας.<br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p> <p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p> <p class="MsoNormal">Γι αυτό λοιπόν <span style="font-weight: bold;">είμαι θυμωμένη</span>. Είμαι θυμωμένη με όλους και με όλα. Είμαι θυμωμένη με τους γιατρούς στο ΚΑΤ, που έδιναν συγχαρητήρια στην κυρία που δεν με παράτησε στη μέση του δρόμου και με πήγε στο νοσοκομείο. Είμαι θυμωμένη με τον κόσμο που σταμάτησε να με βοηθήσει και σχολίαζε – <!--[if gte mso 9]><xml> <w:worddocument> <w:view>Normal</w:View> <w:zoom>0</w:Zoom> <w:punctuationkerning/> <w:validateagainstschemas/> <w:saveifxmlinvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:ignoremixedcontent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:alwaysshowplaceholdertext>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:compatibility> <w:breakwrappedtables/> <w:snaptogridincell/> <w:wraptextwithpunct/> <w:useasianbreakrules/> <w:dontgrowautofit/> </w:Compatibility> <w:browserlevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:latentstyles deflockedstate="false" latentstylecount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} @page Section1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:36.0pt; mso-footer-margin:36.0pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Table Normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]-->μα είναι επικίνδυνο το ποδήλατο. Είμαι θυμωμένη με τους δήμους που αρνούνται να φτιάξουν τους ποδηλατοδρόμους για μικροπολιτικούς λόγους. <span style="font-weight: bold;">Είμαι θυμωμένη που το Καλοκαίρι, πήγα από το Μιλάνο μέχρι το Ντίσελντορφ με ποδήλατο και ούτε μια στιγμή δεν κινδύνεψα από τα αυτοκίνητα</span> και εδώ δεν μπορώ να πάω ούτε μέχρι το περίπτερο για εφημερίδες. Είμαι θυμωμένη που μου αρέσει τόσο το ποδήλατο και το κουρσάκι μου δεν μπορώ να το βγάλω από το σπίτι γιατί <span style="font-weight: bold;">φοβάμαι</span>. Είμαι θυμωμένη γιατί από το σπίτι μου μέχρι το γραφείο, με το ποδήλατο φτάνω σε ένα τέταρτο ενώ με το αυτοκίνητο σε σαράντα λεπτά.<br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p> <p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p> <p class="MsoNormal">Και πάνω από όλα είμαι θυμωμένη γιατί σε πείσμα των καιρών συνεχίζουμε να αποδεικνύουμε πόσο πίσω είμαστε σαν Έλληνες και εγώ εκεί – με τον σταυρό στο χέρι προσπαθώ να πείσω τον κόσμο ότι δεν είμαι ελέφαντας. <span style="font-weight: bold;">Ως πότε επιτέλους;</span> Δεν θέλω μια ελληνική επανάσταση όπως το 1821 ρε παιδί μου, δεν θέλω να βγω έξω και να φωνάζω ως πότε παλικάρια, αλλά μπορεί λίγο να αλλάξει η ζωή μας και να αποδεχτούμε ότι υπάρχει και κάτι άλλο εκεί έξω και μπορεί να είναι καλύτερο; Και μπορούμε να μην θεωρούμε ότι οτιδήποτε μα οτιδήποτε διαφορετικό είναι επικίνδυνο και κατακριτέο; Και μπορώ επιτέλους να σταματήσω να ακούω ότι «τα ΄θελα και τα πάθα;» Γιατί σίγουρα δεν «τα ήθελα». Το μόνο που πέτυχε αυτό το ατύχημα ήταν να με κάνει να φοβηθώ ακόμα παραπάνω και την επόμενη φορά ίσως να προτιμήσω το αυτοκίνητο μου, με αποτέλεσμα να αυξήσω την κίνηση και το καυσαέριο και να ισοπεδώσω ακόμα περισσότερο την ήδη αρκετά ισοπεδωμένη ζωή μας. </p>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/07544486986178539716noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-37410933.post-7929717153240444272009-06-03T16:12:00.004+03:002009-06-03T16:25:09.034+03:00Άθλος Τζουμέρκων<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLw1g4Wnio5g9OMG51V-Y9azS8Y4GQgQsPlngnA6zA3Sivtfwy-HB8eRgda0yD2HvMzHLOBl7olY961yHunc8UHR20Y297cW_gdV3nCbRTOhdUADv1uppu47L5PkRbvUIJTYlN/s1600-h/Tzoumerka.jpg"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 214px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLw1g4Wnio5g9OMG51V-Y9azS8Y4GQgQsPlngnA6zA3Sivtfwy-HB8eRgda0yD2HvMzHLOBl7olY961yHunc8UHR20Y297cW_gdV3nCbRTOhdUADv1uppu47L5PkRbvUIJTYlN/s320/Tzoumerka.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5343091338216714322" border="0" /></a><!--[if gte mso 9]><xml> <w:worddocument> <w:view>Normal</w:View> <w:zoom>0</w:Zoom> <w:punctuationkerning/> <w:validateagainstschemas/> <w:saveifxmlinvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:ignoremixedcontent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:alwaysshowplaceholdertext>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:compatibility> <w:breakwrappedtables/> <w:snaptogridincell/> <w:wraptextwithpunct/> <w:useasianbreakrules/> <w:dontgrowautofit/> </w:Compatibility> <w:browserlevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:latentstyles deflockedstate="false" latentstylecount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} a:link, span.MsoHyperlink {color:blue; text-decoration:underline; text-underline:single;} a:visited, span.MsoHyperlinkFollowed {color:purple; text-decoration:underline; text-underline:single;} @page Section1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:36.0pt; mso-footer-margin:36.0pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Table Normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--> <p class="MsoNormal">Αυτό το Σαββατοκύριακο ήμασταν στον άθλο Τζουμέρκων. Δύο λόγια έχω να πω: Πολλές ανηφοροκατηφόρες και τις δύο μέρες, πολλές μικρές καταιγίδες το Σάββατο στο <span style="" lang="EN-US">rafting</span><span lang="EN-US"> </span>και στο ποδήλατο, απίστευτος ήλιος την Κυριακή στο τρέξιμο, δύο κατακαμένες (αστακιασμένες τις λες) γάμπες από τον ήλιο, συγκλονιστική φύση, καταπληκτική διοργάνωση από την Μαρίνα και τον Γιάννη, δύο καινούριοι φίλοι (η Νίκη και ο Λεωνίδας) δύο παλιοί φίλοι (η <span style="" lang="EN-US">Raquel</span><span lang="EN-US"> </span>και ο Αλέξανδρος) ο ένας και μοναδικός, υπομονετικός και σταθερά προσωπικός φωτογράφος Αλέξανδρος και μία <a href="http://www.eosacharnon.gr/agones/tzumerka09.html">16 θέση</a> <span style=""></span>στη γενική! </p> <p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p> <p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal">Τα υπόλοιπα τα αφήνω στις <a href="http://picasaweb.google.com/Alex.Diakomanolis/AthlosTzoumerkon#">φωτογραφίες</a> του Αλέξανδρου και σε επόμενο <span style="" lang="EN-US">post</span><span lang="EN-US"> </span>γιατί ετοιμάζομαι και για τη διαδρομή Μιλάνο –<span style="" lang="EN-US">Dusseldorf</span><span lang="EN-US"> </span>με ποδήλατο και δεν έχω χρόνο ούτε να αναπνεύσω! Για να δείτε πληροφορίες για αυτό το τελευταίο μπείτε στο <a href="http://cycleforcharity.blogspot.com/">http://cycleforcharity.blogspot.com </a><br /></p>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/07544486986178539716noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-37410933.post-50053847161489684912009-04-13T12:59:00.013+03:002009-04-13T18:09:36.223+03:00Σφενδάμη 2009 – άλλος ένα υπέροχος αγώνας.<img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 268px; height: 400px;" src="http://1.bp.blogspot.com/_QZXKUZMVtIA/SeMRDgwJqwI/AAAAAAAAAUE/QrergprceMU/s400/Sfendami+2009+bike.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5324117936511232770" border="0" /><!--"--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:worddocument> <w:view>Normal</w:View> <w:zoom>0</w:Zoom> <w:punctuationkerning/> <w:validateagainstschemas/> <w:saveifxmlinvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:ignoremixedcontent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:alwaysshowplaceholdertext>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:compatibility> <w:breakwrappedtables/> <w:snaptogridincell/> <w:wraptextwithpunct/> <w:useasianbreakrules/> <w:dontgrowautofit/> </w:Compatibility> <w:browserlevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:latentstyles deflockedstate="false" latentstylecount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} @page Section1 {size:595.3pt 841.9pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:35.4pt; mso-footer-margin:35.4pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Table Normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--> <p class="MsoNormal">Δευτέρα πρωί κι εγώ δεν μπορώ να πάρω τα πόδια μου. Κι αυτό γιατί το Σάββατο είχα τον αγώνα ορεινού τρεξίματος 24 χλμ στη Σφενδάμη και σαν να μη μου έφτανε αυτό, την Κυριακή συνέχισα με αγώνα <span style="" lang="EN-US">Mountain</span><span lang="EN-US"> </span><span style="" lang="EN-US">Bike</span><span lang="EN-US"> </span>38 χλμ. Πέρσι είχα πάει μόνο στο τρέξιμο, αλλά μετά έβλεπα όλα τα ποδηλατάκια και ζήλευα, οπότε είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι φέτος θα τα κατάφερνα κι εγώ. Και τα κατάφερα! Πανηγυρικά, καταλασπωμένη από τα περάσματα στα ποτάμια, καμένη από τον ήλιο στα χέρια γιατί είμαι χαζή και δεν το σκέφτηκα ότι ο ήλιος έχει αρχίσει να καίει πια και με γρατζουνισμένα χέρια και πόδια από τα κλαδιά, αλλά ευτυχισμένη που πέρασα ένα τέτοιο Σαββατοκύριακο στην απίστευτη φύση στη Σφενδάμη. </p> <p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p> <p class="MsoNormal"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQh4vzTlSmawMeum4sO3_diLRdaWodK3xd8Jnep7DTlCJ39L0QtUkRKOIeXhE9F6ZiUcbKOORKH9ScOq1FS9ItLPa-rdgneaLmLVz9sRRXrpuLuJzWMkSUKZ_0Xm96TbOQrUTU/s1600-h/Sfendami+2009+start.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 214px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQh4vzTlSmawMeum4sO3_diLRdaWodK3xd8Jnep7DTlCJ39L0QtUkRKOIeXhE9F6ZiUcbKOORKH9ScOq1FS9ItLPa-rdgneaLmLVz9sRRXrpuLuJzWMkSUKZ_0Xm96TbOQrUTU/s320/Sfendami+2009+start.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5324193316035427170" border="0" /></a></p><p class="MsoNormal">Για άλλη μια χρονιά, η οργάνωση ήταν καταπληκτική, πραγματικά αξίζουν συγχαρητήρια όλοι αυτοί που έτρεχαν για να μας δώσουν αυτόν τον αγώνα. Η υδροδοσία ήταν ακόμα καλύτερη από πέρσι και ήταν παντού, τα σημάδια ήταν ακόμα καλύτερα από πέρυσι και υπήρχαν σε όλα τα πιθανά σημεία που θα μπορούσε να μπερδευτεί κανείς κάτι τεράστια μαύρα Χ που προειδοποιούσαν τους αθλητές για το λάθος τους και δεν έλειπαν και φέτος οι πόντιοι λυράρηδες που μας εμψύχωναν με τη μουσική τους.<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgumpqOUhn4oq-Q13Yc3cd3tp50M_PL5CgrrjOBnZStPJoY6eEt4RN616Gt34htZzkRek-Hi8mDJQ9evUpCzDB6lX5QULwn0sp6Ah6t2jSDsCDIn1R1_bSmLF2Un19LnyqxeIL9/s1600-h/Sfendami+2009+run.jpg"><img style="margin: 0pt 0pt 10px 10px; float: right; cursor: pointer; width: 134px; height: 200px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgumpqOUhn4oq-Q13Yc3cd3tp50M_PL5CgrrjOBnZStPJoY6eEt4RN616Gt34htZzkRek-Hi8mDJQ9evUpCzDB6lX5QULwn0sp6Ah6t2jSDsCDIn1R1_bSmLF2Un19LnyqxeIL9/s200/Sfendami+2009+run.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5324118737708803026" border="0" /></a></p><p class="MsoNormal">Κάποια προβλήματα με τις συμμετοχές στην ποδηλασία, προέκυψαν από την εξαιρετικά μεγάλη απρόσμενη προσέλευση αθλητών την ίδια μέρα και κατά την άποψη μου απλώς αποδεικνύουν το </p> <p class="MsoNormal">ενδιαφέρον του κόσμου για τα αθλήματα.<br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p> <p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p> <p class="MsoNormal">Επίσης θέλω να ευχαριστήσω ιδιαιτέρως την κοπέλα στην γραμματεία που δεν έμαθα το όνομα της, η οποία μου βρήκε τους αριθμούς μου πέντε λεπτά πριν την εκκίνηση και με βρήκε μέσα στον κακό χαμό για να μου τους δώσει. Γιατί εγώ βλέπετε, κλασσική Χριστίνα, δεν είχα υπολογίσει την έξοδο του Πάσχα το Σάββατο και δεν είχα σκεφτεί για άλλη μια φορά την κίνηση που θα συναντούσαμε. Οπότε, φτάσαμε στο Σφενδάμι με την ψυχή στο στόμα και εννοείται ότι φόραγα τα αθλητικά μου στην Εθνική οδό, μέσα στο αυτοκίνητο ενώ ο καλός μου οδηγούσε σαν τον <span style="" lang="EN-US">Schumacher</span><span lang="EN-US"> </span>για να προλάβουμε! </p> <p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p> <p class="MsoNormal"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://3.bp.blogspot.com/_QZXKUZMVtIA/SeMQQyM2jiI/AAAAAAAAAT8/uk1EocZzxSU/s1600-h/Sfendami_Panorama1.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 94px;" src="http://3.bp.blogspot.com/_QZXKUZMVtIA/SeMQQyM2jiI/AAAAAAAAAT8/uk1EocZzxSU/s400/Sfendami_Panorama1.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5324117065021689378" border="0" /></a></p><p class="MsoNormal"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://4.bp.blogspot.com/_QZXKUZMVtIA/SeMSKoWYQSI/AAAAAAAAAUc/xem9ldzCaNM/s1600-h/Sfendami+2009+fush.jpg"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 214px; height: 320px;" src="http://4.bp.blogspot.com/_QZXKUZMVtIA/SeMSKoWYQSI/AAAAAAAAAUc/xem9ldzCaNM/s320/Sfendami+2009+fush.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5324119158321332514" border="0" /></a></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal">Και τέλος ο μεγάλος πρωταγωνιστής ήταν η φύση! Αυτό το μωβ των κουτσουπιών μέσα στο πράσινο στάχυ και με το λίγο άσπρο των αμυγδαλιών σε άφηνε άφωνο. Άντε και του χρόνου! <span style="text-decoration: underline;"><br /></span></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /><span style="text-decoration: underline;"></span></p>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/07544486986178539716noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-37410933.post-73255754008682585822009-03-30T11:49:00.007+03:002009-03-30T12:39:38.588+03:00Εσείς τι κάνατε τη μέρα της γης;;;<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/_QZXKUZMVtIA/SdCOUr8xSgI/AAAAAAAAATk/oTyFcYnL1uo/s1600-h/barbeque.jpg"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 200px; height: 134px;" src="http://2.bp.blogspot.com/_QZXKUZMVtIA/SdCOUr8xSgI/AAAAAAAAATk/oTyFcYnL1uo/s200/barbeque.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5318907645970696706" border="0" /></a><!--[if gte mso 9]><xml> <w:worddocument> <w:view>Normal</w:View> <w:zoom>0</w:Zoom> <w:punctuationkerning/> <w:validateagainstschemas/> <w:saveifxmlinvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:ignoremixedcontent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:alwaysshowplaceholdertext>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:compatibility> <w:breakwrappedtables/> <w:snaptogridincell/> <w:wraptextwithpunct/> <w:useasianbreakrules/> <w:dontgrowautofit/> </w:Compatibility> <w:browserlevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:latentstyles deflockedstate="false" latentstylecount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} @page Section1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:36.0pt; mso-footer-margin:36.0pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Table Normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--> <p class="MsoNormal">Λοιπόν δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ το διασκέδασα εξαιρετικά την ώρα της Γης. Η αλήθεια είναι ότι θα ήθελα να είμαι στην Πνύκα και να ακούσω τη συναυλία του Φραγκούλη αλλά δυστυχώς λόγω επαγγελματικών και αθλητικών υποχρεώσεων μόλις ήρθε η ώρα της Γης ήμουνα κομμάτια. Το ίδιο και το αυτό συνέβαινε και στο έτερο ήμισυ, οπότε βγάλαμε τα κρασιά μας στο μπαλκόνι, στήσαμε και την τεράστια ψησταριά μας και ετοιμάσαμε υπό το φως των κεριών τα κοψίδια μας….</p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtvfz6LBVvWSmP5ERqQzyIK-A230-7p2xg_mNPxkwdTOR1ab4K3wY8ZcaUf-JUwkK7qxhg9nsXaY-zDWVgWN1pfOrKQJqbiLBIrNc-k0plZO9UVS35Dlw-vq-lSaLrz5Yb1Yil/s1600-h/kopsidia.jpg"><img style="margin: 0pt 0pt 10px 10px; float: right; cursor: pointer; width: 134px; height: 200px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtvfz6LBVvWSmP5ERqQzyIK-A230-7p2xg_mNPxkwdTOR1ab4K3wY8ZcaUf-JUwkK7qxhg9nsXaY-zDWVgWN1pfOrKQJqbiLBIrNc-k0plZO9UVS35Dlw-vq-lSaLrz5Yb1Yil/s200/kopsidia.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5318907774419523970" border="0" /></a></p> <p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p> <p class="MsoNormal">Τέλεια! Απλώς τέλεια! Μας άρεσε τόσο πολύ που λέμε και το επόμενο Σάββατο να τιμήσουμε την καταπονημένη γη μας για τουλάχιστον άλλο ένα τρίωρο… πάντως γενικά χάρηκα που είδα τόσο κόσμο να ανταποκρίνεται. Είναι καλό να θυμόμαστε όσο πιο συχνά γίνεται ότι πρέπει να φερόμαστε με σύνεση όσον αφορά στους πόρους που χρησιμοποιούμε για να ζήσουμε. </p>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/07544486986178539716noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-37410933.post-70456168498880654352009-03-19T10:43:00.004+02:002009-04-13T15:29:37.063+03:00Πρώτη στον κόσμο η Ελλάδα !<span style="font-weight: bold;font-family:Arial;font-size:100%;" ><span style="font-family:Arial;">Ώρα της Γης</span></span><span style=";font-family:Arial;font-size:100%;" ><span style="font-family:Arial;"><br /></span></span><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://4.bp.blogspot.com/_QZXKUZMVtIA/ScIGq3kc3vI/AAAAAAAAATE/_-BzD44Z1jw/s1600-h/earth-hour.jpg"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 155px; height: 152px;" src="http://4.bp.blogspot.com/_QZXKUZMVtIA/ScIGq3kc3vI/AAAAAAAAATE/_-BzD44Z1jw/s200/earth-hour.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5314817843791716082" border="0" /></a><span style=";font-family:Arial;font-size:100%;" ><span style="font-family:Arial;">Με την εντυπωσιακή συμμετοχή σας στην Ώρα της Γης, η Ελλάδα κατακτά μια παγκόσμια πρωτιά στον αγώνα ενάντια στην κλιματική αλλαγή. Το δικό σας δυναμικό «παρών» καθώς και περισσότερων από 270 Δήμων και κοινοτήτων μας δίνει την πρώτη θέση παγκοσμίως μεταξύ των χωρών με την εντονότερη συμμετοχή στη μεγαλύτερη συμβολική δράση κατά της υπερθέρμανσης του πλανήτη που διοργανώθηκε ποτέ.</span></span> <p><span style=";font-family:Arial;font-size:100%;" ><span style="font-family:Arial;">Με αυτόν τον τρόπο, η Ελλάδα καταφέρνει να ξεπεράσει ακόμη και τους Αυστραλούς, τους εμπνευστές της πρωτοβουλίας της Ώρας της Γης, οι οποίοι «βρέθηκαν» στην τρίτη θέση πίσω από τον δεύτερο Καναδά. </span></span><span style=";font-family:Arial;font-size:100%;" ><span lang="EN-GB" style="font-family:Arial;"> </span></span><span style=";font-family:Arial;font-size:100%;" ><span style="font-family:Arial;"></span></span></p> <p><span style=";font-family:Arial;font-size:100%;" ><span style="font-family:Arial;">Η πραγματική δύναμη του μηνύματος της Ώρας της Γης παραμένει η ενεργή συμμετοχή όλων εμάς ξεχωριστά. Όλοι εμείς πρέπει να «αξιοποιήσουμε» τη μεγάλη αυτήν ευκαιρία δηλώνοντας ότι απαιτούνται εδώ και τώρα γενναία μέτρα για την αποτροπή της κλιματικής αλλαγής και υιοθετώντας πρακτικές εξοικονόμησης ενέργειας στην καθημερινότητά μας. Περισσότεροι από 18000 Έλληνες έχουμε ήδη δηλώσει ηλεκτρονικά την προσωπική συμμετοχή μας</span></span> (<span style=";font-family:Arial;font-size:100%;" ><span lang="EN-GB" style="font-family:Arial;"><a href="http://www.earthhour.org/signup/gr:el" title="http://www.earthhour.org/signup/gr:el" target="_blank">http<span title="http://www.earthhour.org/signup/gr:el"><span lang="EL">://</span></span>www<span title="http://www.earthhour.org/signup/gr:el"><span lang="EL">.</span></span>earthhour<span title="http://www.earthhour.org/signup/gr:el"><span lang="EL">.</span></span>org<span title="http://www.earthhour.org/signup/gr:el"><span lang="EL">/</span></span>sign<wbr>up<span title="http://www.earthhour.org/signup/gr:el"><span lang="EL">/</span></span>gr<span title="http://www.earthhour.org/signup/gr:el"><span lang="EL">:</span></span>el</a></span></span><span style=";font-family:Arial;font-size:100%;" ><span style="font-family:Arial;">), αποδεικνύοντας ότι όλοι μαζί μπορούμε να ασκήσουμε πίεση στην πολιτική ηγεσία για να εντείνει τις προσπάθειές της ενάντια στην κλιματική αλλαγή. </span></span></p> <p><span style=";font-family:Arial;font-size:100%;" ><span style="font-family:Arial;">Η ελληνική συμβολή στην παγκόσμια εκστρατεία της Ώρας της Γης δεν εξαντλείται στη μαζική μας συμμετοχή. Ελληνικά μνημεία και τοπόσημα παγκόσμιας ακτινοβολίας θα προσθέσουν αίγλη στην διεθνή αυτή πρωτοβουλία. Με τη σύμφωνη γνώμη του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου, πολιτιστικά μνημεία παγκόσμιας εμβέλειας, όπως ο Παρθενώνας, ο Ιερός Ναός του Ποσειδώνα στο Σούνιο, ο Ναός του Ηφαίστου στην Αρχαία Αγορά και το Μνημείο του Φιλοπάππου θα προσδώσουν λάμψη στην Ώρα της Γης με τη συσκότιση τους… Επιπλέον, οι δήμοι της Αρχαίας Ολυμπίας και των Δελφών, με τη συμμετοχή τους, κάνουν ακόμη πιο ισχυρό το μήνυμα προς τους παγκόσμιους ηγέτες για την ανάγκη άμεσης λήψης μέτρων κατά της κλιματικής αλλαγής. Κύρος όμως θα προσθέσουν στην ελληνική Ώρα της Γης και τοπόσημα διεθνούς αναγνωρισιμότητας της σύγχρονης Ελλάδας, με αποκορύφωμα τη μεγαλύτερη σε μήκος καλωδιωτή γέφυρα πολλαπλών ανοιγμάτων στον κόσμο, τη γέφυρα Ρίου – Αντιρρίου. </span></span></p> <p><span style=";font-family:Arial;font-size:100%;" ><span style="font-family:Arial;">Όλα αυτά στο μεγάλο ραντεβού της 28ης Μαρτίου, 20:30 - 21:30 το βράδυ, στην Ώρα της Γης 2009.</span></span></p> <p><span style=";font-family:Arial;font-size:100%;" ><span style="font-family:Arial;"> </span></span></p> <p><span style=";font-family:Arial;font-size:100%;" ><span style="font-family:Arial;">Σας ευχαριστούμε και σας συγχαίρουμε!</span></span></p> <p><span style=";font-family:Arial;font-size:100%;" ><span style="font-family:Arial;"> </span></span></p> <p><span style=";font-family:Arial;font-size:100%;" ><span style="font-family:Arial;">Γιώργος Βελλίδης</span></span></p> <span style=";font-family:Arial;font-size:100%;" ><span style="font-family:Arial;">Επικεφαλής Τμήματος Επικοινωνίας </span></span><span style=";font-family:Arial;font-size:100%;" ><span lang="EN-US" style="font-family:Arial;">WWF </span></span><span style=";font-family:Arial;font-size:100%;" ><span style="font-family:Arial;">Ελλάς</span></span>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/07544486986178539716noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-37410933.post-88784090126559987832009-03-12T14:21:00.006+02:002009-04-13T15:29:54.368+03:00Η Ώρα της Γης<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_7485E7XaJjuWs9VJXRvYNRxDTRbilqPPdvWwGIlvduX6Xh3Xl2a8QZTpWF14wmXoOye083iclY80S2M_0_XhsJwKVQSXzt1rqFqn71pocLm3FB2S25KDHBQSNLmTcwlaCXi3/s1600-h/earth-hour.jpg"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 236px; height: 231px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_7485E7XaJjuWs9VJXRvYNRxDTRbilqPPdvWwGIlvduX6Xh3Xl2a8QZTpWF14wmXoOye083iclY80S2M_0_XhsJwKVQSXzt1rqFqn71pocLm3FB2S25KDHBQSNLmTcwlaCXi3/s320/earth-hour.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5312277958345332210" border="0" /></a><span style="font-weight: bold;">Τι είναι η Ώρα της Γης</span> <p>Η Ώρα της Γης (EARTH HOUR) ξεκίνησε ως μία εκστρατεία ευαισθητοποίησης που καλούσε τους πολίτες του Σίδνεϊ για να σβήσουν τα φώτα τους ένα βράδυ, για μια ώρα. Η ενέργεια αυτή σύντομα μετατράπηκε σε μία από τις μεγαλύτερες πρωτοβουλίες ενάντια στην κλιματική αλλαγή παγκοσμίως. Φέτος, στις<span style="font-weight: bold;"> 20.30 </span>το <span style="font-weight: bold;">Σάββατο 28 Μαρτίου</span>, καλούμε τους πολίτες σε ολόκληρο τον κόσμο να σβήσουν τα φώτα τους για μία ώρα – την Ώρα της Γης. <span style="font-weight: bold;">Στόχος μας είναι να συμμετάσχουν 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι, σε περισσότερες από 1000 πόλεις</span>, και όλοι μαζί να αποδείξουμε πως είναι δυνατόν να δράσουμε ενάντια στην υπερθέρμανση του πλανήτη. </p><p>Η Ώρα της Γης ξεκίνησε το 2007 στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας με τη συμμετοχή 2.2 εκατομμυρίων νοικοκυριών και επιχειρήσεων που έσβησαν τα φώτα τους για μία ώρα. Μόλις έναν χρόνο αργότερα η εκστρατεία μετατράπηκε σε ένα παγκόσμιο κίνημα για το κλίμα με τη συμμετοχή 100 εκατομμυρίων ανθρώπων σε 35 χώρες. Παγκοσμίως γνωστά κτίρια και τοποθεσίες όπως η γέφυρα Golden Gate και το Κολοσσαίο, σκοτείνιασαν για μία ώρα και μετατράπηκαν σε σύμβολα ελπίδας για ένα πρόβλημα που γίνεται κάθε ώρα και πιο έντονο. </p><p>Η Ώρα της Γης 2009 απευθύνεται σε κάθε πολίτη, κάθε επιχείρηση και κάθε ανθρώπινη κοινότητα στον πλανήτη. Μας καλεί να δράσουμε, να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και να συμμετέχουμε ενεργά σε πρωτοβουλίες για ένα βιώσιμο μέλλον. Πασίγνωστες τοποθεσίες, μνημεία και κτίρια σε όλο τον πλανήτη θα σκοτεινιάσουν και φέτος. Άνθρωποι σε όλο τον κόσμο θα σβήσουν τα φώτα τους και θα ενώσουν για μία ώρα τις ζωές για το μέλλον του πολύτιμου πλανήτη μας. </p><p>Περισσότερες από 64 χώρες συμμετέχουν στην Ώρα της Γης 2009. Αυτός ο αριθμός μεγαλώνει καθημερινά, καθώς οι άνθρωποι καταλαβαίνουν πως μία τόσο απλή ενέργεια, όπως το να σβήσουν τα φώτα τους, μπορεί να έχει τόσο μεγάλη συμβολή στην έλευση της αλλαγής. </p><p>Η Ώρα της Γης είναι ένα μήνυμα ελπίδας και δράσης.</p><p><a href="http://www.earthhour.org/signup/gr:el">Εγγραφείτε κι εσείς</a> για να μετρηθούμε! Θα λαμβάνετε συχνή ενημέρωση και χρήσιμες πληροφορίες μέχρι τη μεγάλη βραδιά.</p>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/07544486986178539716noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-37410933.post-8652120844966596302009-02-27T14:38:00.005+02:002009-04-13T15:30:13.755+03:00Χρέωση προμήθειας από τράπεζα επειδή ήταν κέρματα!<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinOU-sAwZrGmxXnWDjJQCpYpVawcvHQpHMxgkQ_X13D7IK4_OUFnAbbBrpE3PwUzYWoZb6Ot_VAsX-TiusZaZosoDPKkJZkWLSd1VjMJn32_VkKXylHJIQJM8IxDAlG2ZvQppA/s1600-h/xrima.jpg"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 197px; height: 150px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinOU-sAwZrGmxXnWDjJQCpYpVawcvHQpHMxgkQ_X13D7IK4_OUFnAbbBrpE3PwUzYWoZb6Ot_VAsX-TiusZaZosoDPKkJZkWLSd1VjMJn32_VkKXylHJIQJM8IxDAlG2ZvQppA/s320/xrima.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5307468052597024450" border="0" /></a><span style="font-style: italic;">Σας παραθέτω αυτούσιο, γράμμα το οποίο έστειλε ο κος Κώστας Χριστόπουλος στην τράπεζα Κύπρου, μετά από την εκβιαστική απαίτηση τους να του χρεώσουν 15 ευρώ προμήθεια γιατί έκανε την κατάθεση του σε κέρματα των 1 και 2 ευρώ. Επίσης απαίτησαν να τους αφήσει εκεί για μία ημέρα για να καταμετρήσουν τα 570 ευρώ γιατί δεν μπορούσαν να το κάνουν άμεσα! Σημειώστε ότι μιλάμε για περίπου 300 κέρματα που παίρνουν περίπου 6-7 λεπτά για να καταμετρηθούν.<br /><br />Τέλος σημειώστε ότι ο κύριος Χριστόπουλος δεν το έκανε αυτό για να διασκεδάσει, αλλά γιατί η φύση της δουλειάς του είναι τέτοια που πληρώνεται σε κέρματα και ότι όταν πήγε να κάνει την πληρωμή του δανείου του η τράπεζα δεν είχε κόσμο που πιθανώς να τον καθυστερούσε η εν λόγω καταμέτρηση.<br /><br />Διαβάστε όλο το γράμμα για να τραβήξετε τα μαλλιά σας και μην το αγνοήσετε. Οι τράπεζες από καιρό μας εκμεταλλεύονται αλλά δεν πρέπει να συνεχίσουμε να το ανεχόμαστε αυτό. Όπως σε όλα τα πράγματα, πρέπει κάποιος να κάνει την αρχή και πρέπει επιτέλους οι υπόλοιποι να ακολουθήσουμε. Στείλτε το όπου μπορείτε για να μάθουν όλοι πόσο απαράδεκτα κλέφτες συνεχίζουν να είναι μερικοί, αγνοώντας τους δύσκολους καιρούς που περνάει η οικονομία μας και που αν μη τι άλλο έπρεπε να έχουν μαζευτεί!</span><br /><br /><br />Προς Τράπεζα Κύπρου<br />Τμήμα Παραπόνων<br /><br />Σήμερα 25/2/2009 και ώρα περίπου 10:45, προσερχόμενος στο κατάστημα σας στα Βριλήσσια (043), προκειμένου να καταθέσω το ποσό των 570,00 (πεντακόσια εβδομήντα) ευρώ, πληροφορήθηκα αρχικά από την ταμία και εν συνεχεία από την διευθύντρια κα Ξύλου Κάτια πως δεν δέχονται την...<br /><br />κατάθεση μου επειδή τα χρήματα ήταν σε κέρματα των 1 και 2 ευρώ! Σημειωτέον πως εκείνη τη στιγμή αλλά και όλη την υπόλοιπη 1 ½ ώρα που παρέμεινα στο κατάστημα, υπήρχαν κατά μέσο όρο 1-2 πελάτες συμπεριλαμβανομένου εμού!<br /><br />Εν συνεχεία με πληροφόρησαν πως αν ήθελα θα έπρεπε να αφήσω τα χρήματα προς καταμέτρηση και να κατατεθούν την επομένη κατόπιν καταβολής εκ μέρους μου προμήθειας 15 ευρώ (!), μου επεδείχθει δε και σχετικός τιμοκατάλογος (κωδ.749810)!<br /><br />Εξήγησα στην κα Ξύλου πως σήμερα ήταν η τελευταία μέρα που είχα λάβει διορία από το τμήμα καθυστερήσεων προκειμένου να εξοφλήσω το δάνειο μου και εξέφρασα την έπληξη και δυσφορία μου για τη σχετική αυθαίρετη και «αστρονομική» προμήθεια καθώς δε ζήτησα καμία υπηρεσία (έμβασμα κλπ.) παρά μόνο να καταθέσω οφειλή μου προς την τράπεζα!<br /><br />Τελικώς κατόπιν κλήσης από το τμήμα καθυστερήσεων (κος Βασιλάκης) δέχθηκαν να γίνει η κατάθεση στο τέλος της σημερινής ημέρας αφού τα αφήσω και καταμετρηθούν (εν απουσία μου!) αλλά οπωσδήποτε κατόπιν είσπραξης προκαταβολικά της προμήθειας των 15 ευρώ! ( Το οξύμωρο είναι πως και αυτά τα κατέβαλα σε κέρματα των 1 και 2 ευρώ αλλά ευτυχώς (sic) ενώ ήταν ξεχωριστή συναλλάγη, δε μου χρέωσαν προμήθεια (στη προμήθεια!) γιατι έτσι θα έπρεπε να καταθέτω επ’ άπειρω...)<br /><br />Δια ταύτα, θεωρώ τη συμπεριφορά των συνεργατών σας και ειδικά της διευθύντριας του καταστήματος κας Ξύλου Κάτιας, αγενή, απαράδεκτη και αντιεπαγγελματική, καθώς ήταν προφανής, αφενός η προσπάθεια της να με ταλαιπωρήσει (βλ. φράση της «...θα του δείξω εγώ...» στο τηλέφωνο με το τμήμα καθυστερήσεων και αφετέρου η ευχέρεια στη χρέωση ή μη προμηθείας, ειδικά αυτής των 15 ευρώ (που παρεπιπτόντως είναι και παράνομη, βλ. αποφάσεις Αρ.Πάγου κ.α.) κάτι που παραδέχθηκαν (την ευχέρεια χρέωσης) άλλωστε και υπάλληλοι του καταστήματος, ακόμα και ο κος Βασιλάκης από το τμήμα των καθυστερήσεων, και δεν θα εφαρμοζόταν αν το ζήταγα ευγενικά όπως μου είπαν!!!<br /><br />Επίσης καθ΄όλη τη διάρκεια της συζήτησης μας η κα Ξύλου ούτε με πλησίασε, ούτε με κάλεσε στο γραφείο της, παρά μου απήυθυνε το λόγο από μακριά. Οταν δε εγώ προσπαθούσα να της εξηγήσω, κάλεσε τον υπάλληλο της εταιρίας security, λέγοντας πως δημιουργούσα πρόβλημα! Ο δε υπάλληλος με μεγάλη προθυμία, απευθυνόμενος προς εμένα πλέον στον ενικό, υψώνοντας τη φωνή του και με το πρόσωπο του σε απόσταση λιγότερη των 10 εκ., προσπαθούσε να υπερθεματίσει οξύνωντας τα πνεύματα, μέχρι που παρενέβη άλλος υπάλληλος του καταστήματος επικρίνοντας τη συμπεριφορά του και αναλαμβάνοντας ο ίδιος να με εξυπηρετήσει. Σχετικά δε με τη δική μου συμπεριφορά, επικαλούμαι τις μαρτυρίες όλων των υπολοίπων παρευρισκομένων καθώς και του βιντεοσκοπημένου υλικού από τις κάμερες ασφαλείας.<br /><br />Για μένα τα 570 ευρώ όπως και τα 15 ευρώ είναι πολύ πολύ σημαντικό ποσό, που δυσκολεύτηκα να συγκεντρώσω (εξ’ ου και η καθυστέρηση στο δάνειο μου) και θεωρώ απαράδεκτο να μην με αφήνετε να σας το πληρώσω. Δεν θέλω χάρη ή εξυπηρέτηση από κανέναν, άλλωστε και χθες όταν έφτασα στο κατάστημα στις 14:31 ακριβώς και εξήγησα τα περί τελευταίας ημέρας, μου αρνήθηκαν παρ’αυτα την είσοδο, αλλά όταν τηλεφωνικά από το κινητό μου έξω από το κατάστημα(με τον κο Πιτσιλάκη αν θυμάμαι καλά) πήρα 1 ημέρα παράταση (δηλ. για σήμερα) το αποδέχθηκα και επανήλθα σήμερα.<br /><br />Οταν επέλεγα την τράπεζα σας για συνεργασία και μάλιστα και για άλλες συναλλαγές πέραν του συγκεκριμένου δανείου, δεν φανταζόμουν ότι θα είχα ποτέ αυτή την αντιμετώπιση. Θέλω να πιστεύω ότι θα είναι μια κακή παρένθεση και θα μπορέσετε να είστε συνεπείς σε όσα υπόσχεστε.<br /><br />Αναμένω άμεση γραπτή απάντηση σας, την πίστωση των παρανόμως χρεωθέντων 15 ευρώ στο λογαριασμό μου 7035390 και επιφυλάσσομαι για τις νόμιμες ενέργειες μου.<br /><br /><br />Με εκτίμηση,<br /><br /><br /><br />Κωνσταντίνος Χριστόπουλος<br /><br /><br /><br />ΥΓ. Ο χρόνος καταμέτρησης 570 ευρώ σε 1ευρα και 2ευρα, δηλ. περίπου 300 κέρματα δεν ξεπερνά τα 6-7 λεπτά για 1 άτομο. Είναι η δουλειά μου τέτοια και κάθε μέρα μετράω κέρματα!"Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/07544486986178539716noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-37410933.post-29777626912893421382009-02-24T12:43:00.004+02:002009-02-24T17:45:04.304+02:00Οι δρομείς, τα παιχνίδια μας και οι γιορτές!<span style="font-style:italic;">Πριν από λίγο καιρό, γύρισα σπίτι από την Bike and Run Expo με μια μεγάλη σακούλα και ένα ακόμα μεγαλύτερο χαμόγελο. Με το που μπήκα και με είδε ο σύντροφος μου, χαμογέλασε ακόμα πιο πλατιά από εμένα και με ρώτησε: «Τι απολύτως αναγκαίο παιχνίδι αγόρασες αυτή τη φορά;» </span><br /><br />Και είναι αυτό το σχόλιο φίλοι δρομείς το οποίο καταγγέλλω και στο οποίο θέλω να επικεντρώσετε την προσοχή σας: Στην προκειμένη περίπτωση είχα αγοράσει ένα φανταστικό ζευγάρι πανάλαφρων μπατόν για το τρέξιμο στο βουνό. Το συγκεκριμένο ζευγάρι το φλερτάριζα εντονότατα εδώ και ένα χρόνο, καθώς είχα δει σε αρκετούς αγώνες βουνού πόσο χρήσιμα ήταν, ιδίως στην κατάβαση. Οπότε πείτε μου – ήταν ή δεν ήταν απολύτως αναγκαίο; Άλλωστε πλησιάζει και ο καιρός που θα διεξαχθεί το Μονοπάτι Παρνασσού 2009 (τι είναι η 29η Μαρτίου – ένα βήμα είναι!) οπότε προετοιμάστηκα αγοράζοντας τα από τώρα για να μην τρέχω τελευταία στιγμή! Τέλος και αυτός μόλις αγόρασε ένα Apple Mac laptop που κόστισε 50 φορές πάνω από τα δικά μου μπατόν, επιχείρημα που φυσικά το χρησιμοποίησα αμέσως μετά το σχόλιο του. Επιχείρημα που έφερε την απάντηση: «Το Mac εγώ το χρειάζομαι στη δουλειά μου οπότε δεν είναι ακριβώς το ίδιο…». Και κάπου εκεί σταμάτησε η συζήτηση μας γιατί πρώτον είμαι εξαιρετικά αντικειμενική και εννοείται ότι ήξερα ότι εγώ είχα δίκιο και δεύτερον είχα ξεμείνει από επιχειρήματα. <br /><br />Για να μη βρεθείτε λοιπόν και εσείς ποτέ στη δική μου θέση, αλλά και για να έχω έτοιμα τα δικά μου επιχειρήματα την επόμενη φορά που θα χρειαστεί, κάθισα και σκέφτηκα τα πιο συνηθισμένα «παιχνίδια» που έχουμε εμείς οι δρομείς και όλους τους λόγους για τους οποίους είναι όντως «απολύτως απαραίτητα» και σας τα αναφέρω αμέσως. Φυσικά θέλω να τονίσω ότι το τρέξιμο είναι το πιο όμορφο άθλημα στον κόσμο ακριβώς γιατί ο καθένας μπορεί να τρέξει ακόμα και ξυπόλητος, αλλά τα παρακάτω παιχνίδια σίγουρα κάνουν τη ζωή μας ευκολότερη. Όσο για τα αθλητικά παπούτσια, δεν θα τα αναλύσω γιατί ακόμα και οι πιο παραδόπιστοι είναι πεπεισμένοι για τη δική τους αξία. Πάμε λοιπόν:<br /><span style="font-weight:bold;"><br />1. Μπλούζες, κολάν και σορτσάκια από ύφασμα που διαπνέει και δεν αφήνει τον ιδρώτα να σας παγώνει. </span><br /><br />Αν και η χρησιμότητα των παραπάνω είναι επίσης σχεδόν αυτονόητη, ίσως αντιμετωπίσετε πρόβλημα να δικαιολογήσετε στους εκάστοτε κριτικούς την ποσότητα και την ποικιλία στην οποία τα χρειάζεστε. Στην συγκεκριμένη περίπτωση χρησιμοποιήστε τα επιχειρήματα ότι το κάθε ρούχο είναι για διαφορετικές καιρικές συνθήκες, για πρωινή ή βραδινή προπόνηση οπότε και έχουν ανακλαστικά και για αγώνα ή προπόνηση. Αν είστε άντρας ή εν πάση περιπτώσει άλλος από αυτόν που είναι υπεύθυνος για τη λάντζα στο σπίτι, δικαιολογήσετε την ποσότητα των ρούχων σαν ενδιαφέρον για τον άτυχο σύντροφο που είναι υπεύθυνος για τη λάντζα. Στο κάτω κάτω όσο πιο πολλά μπλουζάκια έχετε, τόσο περισσότερο καιρό αντέχετε χωρίς να γκρινιάζετε για πλυμένα ρούχα.<br /><br /><br /><span style="font-weight:bold;">2. Ειδικές τρεχαλοκάλτσες</span><br /><br />Οι κάλτσες που έχω για τρέξιμο έχουν περισσότερα είδη πλέξης από όσα νόμιζα ότι υπάρχουν στον κόσμο όλο. Και βέβαια είναι πιο φαρδιές στο χώρο των δαχτύλων για να μην τα στριμώχνουν όταν πρήζονται από το τρέξιμο, με περισσότερη στήριξη στον αστράγαλο, πιο χοντρές εκεί που ακουμπούν τα κορδόνια και ούτε που θυμάμαι όλα τα άλλα μοναδικά στοιχεία τους. Το επιχείρημα εδώ είναι ένα και απλό. Χωρίς αυτές τις κάλτσες πιθανώς να τραυματίσετε τα πόδια σας, οπότε μετά δεν θα μπορείτε ούτε να βγείτε, ούτε να βοηθήσετε στο σπίτι, ούτε τίποτα. <br /><span style="font-weight:bold;"><br />3. Πληθώρα παγοκυστών, κρεμών για τα πόδια, επιδέσμων, θηκών από σιλικόνη για τα δάχτυλα και τους κάλους, κλπ κλπ</span><br /><br />Και οι πιο θαυματουργές κάλτσες του κόσμου δεν αρκούν για να αποφύγετε πάντα κοψίματα, κάλλους, χτυπημένα νύχια και λοιπούς μικροτραυματισμούς. Οπότε το αμέσως επόμενο βήμα από τα σωστά παπούτσια και κάλτσες είναι να έχετε σπίτι ένα μικρό φαρμακείο έτοιμο να αντιμετωπίσει όλα τα παραπάνω. Η αιτιολογία για να τα αγοράζετε προκαταβολικά εύκολη: Οι πιο πολλοί αγώνες γίνονται Κυριακή οπότε που να τρέχετε Κυριακάτικα να βρείτε εφημερεύον φαρμακείο. Γι αυτό έχετε κάβα από τώρα…<br /><span style="font-weight:bold;"><br />4. Ειδικά, ελαφριά κυρτά γυαλιά ηλίου με ματ επιρίνιο, με αντιθαμβωτική και αδιάβροχη επίστρωση…</span><br /><br />Και ίσως με ακόμα τέσσερα πέντε χαρακτηριστικά που μπορεί να ξεχνάω! Για αυτό το παιχνίδι ένα θα σας πω – χτυπημένη μύτη που μαβιάζει σαν μελιτζάνα μετά από μερικά χιλιόμετρα! Το ξέρω γιατί το έχω κάνει. Έχω φορέσει βαριά στυλάτα γυαλιά ηλίου γιατί έχω ξεχάσει τα ωραία ελαφριά γυαλάκια μου και πέρα από το γεγονός ότι όλη την ώρα γλιστράγανε στη μύτη μου και όπως τα έσπρωχνα πάνω τα κόλλαγα στις βλεφαρίδες μου και τα λέρωνα, από το γκάπα γκούπα του τρεξίματος έφτασα στον τερματισμό να χρειάζομαι παγοκύστες για τη μύτη αντί για τα πόδια.<br /><br /><span style="font-weight:bold;">5. Ρολόι ειδικό για τρέξιμο κατά προτίμηση με καρδιοσυχνόμετρο και ακόμα καλύτερα και με GPs</span><br /><br />Ξεκινάω από τα βασικά. Θυμάστε δύο γραμμές πιο πάνω που σας έλεγα για τη σημασία των ελαφριών γυαλιών; Το ρολόι να δείτε πόσο βασικό είναι να είναι ελαφρύ και χωρίς γωνίες και μπρασελέ που μπορούν κατά τη διάρκεια μιας προπόνησης να σας τρελάνουν στον πόνο. Ξεκινάμε λοιπόν από εκεί. Και μετά συνεχίζουμε στα full extras όπως στα αυτοκίνητα ένα πράγμα… Αφού λοιπόν τρέχετε που τρέχετε και κρατάτε τον χρόνο σας, να μην ξέρετε και τι σφυγμούς έχετε ώστε να ρυθμίσετε την προπόνηση σας; Και αφού πλέον έχετε φτάσει σε τέτοια καταπληκτικά επίπεδα απόδοσης που μπορείτε να τρέξετε όλα τα Βαρδούσια πάνω κάτω, να μην έχετε και ένα ενσωματωμένο GPS να χαράξετε μετά τη διαδρομή σας πάνω σε ένα χάρτη και να ανοίξετε νέους δρόμους στο τρέξιμο; Σκεφτείτε το λίγο – ο Κολόμβος και μετά εσείς. Για να μην πω πρώτα εσείς…<br /><br /><span style="font-weight:bold;">6. Και τέλος mp3 player. </span><br /><br />Αυτό το επιχείρημα είναι το καλύτερο και είμαι εξαιρετικά υπερήφανη που το σκέφτηκα. Ακούστε λοιπόν: «Μα αγάπη μου εννοείται ότι χρειάζομαι mp3 player ώστε να ακούω μουσική και να μη βαριέμαι όταν τρέχω. Αλλιώς θα πιάσω κουβέντα με άλλους δρομείς και μετά θα μου γκρινιάζεις ότι μιλάω με ξένους και ξέρουν πιο πολλά οι ξένοι για εμένα από ότι εσύ!...» καλό ε; Κανονικό χτύπημα κάτω από τη ζώνη! Επίσης μπορεί να έχει και το επιπλέον θετικό να πείσετε το έτερο ήμισυ σας να αρχίσει να αθλείται μαζί σας.<br /><br />Και εδώ κάπου λογικά θα μου πείτε: «Καλά όλα αυτά αλλά τις γιορτές που μας είπες στον τίτλο σου γιατί τις αναφέρεις;» Για να σας απαντήσω βέβαια εγώ… τόσα επιχειρήματα σας έδωσα γιατί χρειαζόμαστε όλα αυτά τα παιχνίδια, δεν σας ήρθε καμία ιδέα για δώρα; Και για να γινόμαστε πιο συγκεκριμένοι, αν, λέω αν, τύχει και διαβάσει το συγκεκριμένο κείμενο ο σύντροφος μου και οι σύντροφοι των απανταχού δρομέων, να είστε σίγουροι ότι θα εκτιμήσουμε ιδιαίτερα κάποιο από τα παραπάνω ως δώρο… άλλωστε για να μην ξεχνιόμαστε, μπορεί ο Άγιος Βαλεντίνος να πέρασε, αλλά οι ερωτευμένοι υποτίθεται ότι γιορτάζουν κάθε μέρα... σωστά;;;;Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/07544486986178539716noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-37410933.post-34496909234884242762008-12-22T15:20:00.011+02:002008-12-22T15:37:06.089+02:00Το μικρό μου σκουπιδοπείραμα στα Βριλήσσια και πώς απέτυχα μέσα σε μία μόλις εβδομάδα.<a href="http://4.bp.blogspot.com/_QZXKUZMVtIA/SU-VKwe3z4I/AAAAAAAAASg/Lnbs8R3fIrI/s1600-h/skoupidia1.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5282604899974500226" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 275px; CURSOR: hand; HEIGHT: 211px" alt="" src="http://4.bp.blogspot.com/_QZXKUZMVtIA/SU-VKwe3z4I/AAAAAAAAASg/Lnbs8R3fIrI/s320/skoupidia1.jpg" border="0" /></a>Ξεκινάω λέγοντας σας ότι είμαι από τους τυχερούς ανθρώπους που ζουν ακριβώς στο όριο δύο δήμων και απέναντι από ένα δημοτικό γήπεδο. Για να γίνω πιο συγκεκριμένη, ο δρόμος μου ανήκει στο δήμο Βριλησσίων, το απέναντι χωμάτινο πεζοδρόμιο όμως, όπως και το γήπεδο, ανήκει στο δήμο Χαλανδρίου. Το αποτέλεσμα; Ο χώρος ακριβώς έξω από το γήπεδο είναι ένα σιχαμένο σκουπιδαριό που αρνούνται όλοι να το καθαρίσουν.<br /><br />Καθώς πιστεύω στις πράξεις περισσότερο από τα λόγια, βγήκα την περασμένη Κυριακή πρωί πρωί με πολλές σακούλες και πλαστικά γάντια και άρχισα να μαζεύω τα σκουπίδια. Όσοι δρομείς μάλιστα προσέξετε καλά τις φωτογραφίες θα δείτε ότι χρησιμοποίησα και την σακούλα που μας είχαν δώσει στον περσινό μαραθώνιο, καθώς επί ένα χρόνο τώρα δεν είχα βρει άλλη χρήση και δεν ήθελα απλώς να την πετάξω. Μετά από περίπου δύο ώρες μάζεψα έξι σακούλες με κάθε λογής σκουπίδια, ακόμα και μπάζα και αρκετές μπαταρίες τις οποίες τις πέταξα αργότερα στην ανακύκλωση μπαταριών. Κατά τη διάρκεια αυτών των δύο ωρών πέρασαν πάρα πολλά αυτοκίνητα και πεζοί. Οι πιο πολλοί κοίταζαν με περιέργεια και αρκετοί κοίταζαν υποτιμητικά.<br /><a href="http://4.bp.blogspot.com/_QZXKUZMVtIA/SU-U8WCFrlI/AAAAAAAAASY/nzFm9nJhrCI/s1600-h/sakoula.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5282604652356283986" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; WIDTH: 296px; CURSOR: hand; HEIGHT: 213px" alt="" src="http://4.bp.blogspot.com/_QZXKUZMVtIA/SU-U8WCFrlI/AAAAAAAAASY/nzFm9nJhrCI/s320/sakoula.jpg" border="0" /></a><br />Ένας κύριος μόνο σταμάτησε και με ευχαρίστησε και μία κυρία γειτόνισσα επίσης βγήκε και μου φώναξε ότι με ευχαριστεί. Εννοείται ότι κανείς δεν βγήκε να βοηθήσει και αξίζει εδώ να αναφέρω ότι από τη δική μου πολυκατοικία είμαι η μόνη η οποία νοικιάζει το σπίτι της και η μόνη η οποία λείπει συνέχεια γιατί γυρίζω από τη δουλειά κατά τις 10 κάθε βράδυ. Στις άλλες πολυκατοικίες δεν ξέρω τι γίνεται, αλλά όταν εγώ γυρίζω έχουν πάντα όλες φώτα. Γιατί το λέω αυτό; Γιατί εμένα με ενοχλούν τα σκουπίδια και μόνο που υπάρχουν - φανταστείτε να ήμουν πιο συχνά σπίτι όπως όλοι οι άλλοι και να τα έβλεπα και συνέχεια! Τέλος πάντων, δεν έχει τόση σημασία, σημασία έχει ότι πίστευα πως όλοι αυτοί που με είδαν να καθαρίζω, την επόμενη φορά που θα πέρναγαν από εκεί και θα τα έβλεπαν κατακάθαρα, θα το σκεφτόντουσαν να πετάξουν το πλαστικό τους μπουκάλι και τον σκληρό τους δίσκο (ναι – καλά διαβάσατε είχαν πετάξει και σκληρό δίσκο υπολογιστή) και ακόμα και αυτοί που δεν με είχαν δει θα αισθανόντουσαν άσχημα να λερώσουν το καθαρό πεζοδρόμιο.<br /><br />Η αισιοδοξία μου κράτησε τέσσερεις μέρες! Τέσσερεις μόλις μέρες! Την Πέμπτη το πρωί σηκώθηκα να πιω τον καφέ μου, κοίταξα έξω από το παράθυρο και είδα χαρτιά, πλαστικά μπουκάλια και ακόμα και μία σακούλα σκουπιδιών γεμάτη σκουπίδια δεμένη και πεταμένη μες τη μέση φαρδιά πλατιά! Για να αποφασίσω βέβαια για άλλη μια φορά ότι τελικά είμαστε βρωμιάρηδες και έχουμε έλλειψη παιδείας. Γιατί ο σκουπιδοτενεκές είναι λίγο πιο κάτω. Γιατί αν δεν σεβόμαστε το πεζοδρόμιο μας, πώς θα σεβαστούμε τον υπόλοιπο χώρο μας, το περιβάλλον μας, τα δάση μας, τις περιουσίες των άλλων; Δε θα τα σεβαστούμε βέβαια! Θα πετάξουμε το τενεκεδάκι μας, το πλαστικό μας, το σπίρτο μας, την μολότοφ μας στο κάτω κάτω. Και μετά μας φταίει το κράτος…. Δε λέω φταίει το κράτος σε πάρα πολλά πράγματα… στη συγκεκριμένη περίπτωση φταίει καθώς αφήνει την μικρότητα μεταξύ δημάρχων να εμποδίζει τον καθαρισμό του δρόμου, αλλά δεν είναι ευθύνη όλων μας να μάθουμε κι εμείς και τα παιδιά μας να μην πετάμε σκουπίδια κάτω; Και γι αυτό το κράτος φταίει ή λέω εγώ τώρα, εμείς που είμαστε βρωμιάρηδες τεμπέληδες και κοιτάμε υποτιμητικά αυτόν που βγήκε στο δρόμο να μαζέψει τα σκουπίδια μας;<br /><br />Μόλις σταματήσει η βροχή, θα ξαναβγώ να τα μαζέψω τα σκουπίδια γιατί έχω ακόμα την ελπίδα ότι μερικοί από εμάς θα το εκτιμήσουμε. Και αν επηρεάσω θετικά έστω και ένα πιτσιρίκι από αυτά που έρχονται με τα πούλμαν να παίξουν ποδόσφαιρό στο γήπεδο τότε θα αξίζει τον κόπο. Απλώς αναρωτιέμαι καθημερινά αν υπάρχει το περιθώριο να επηρεαστούν θετικά τα πιτσιρίκια, όταν ακούω τους γονείς τους να τους λένε να μην πιάνουν τα σκουπίδια γιατί αυτές είναι δουλειές για τους Αλβανούς και τις Φιλιππινέζες…. Να μας χαρώ τους αριστοκράτες … Τρομάρα μας….<br /><br /><p></p><p><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5282605192929324098" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 240px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiIiK1nji7ac_6QaCd-JsTyhVw0E5VfI2Tqg5mLsbeecbXQ8qdgl_V_jmvb2z324Y8jXaU3n3zYi3TZtqG3vrK8VAyI8hlDQgaXqwmy49XaHTT1LfKR2ez3xdVrF3Phym5cYg2/s320/xoros_tora.jpg" border="0" /></p><span style="font-size:85%;"><em>Ο χώρος καθαρισμένος. Μόλις τέσσερεις μέρες μετά επέστρεψε στην κατάσταση της πρώτης φωτογραφίας</em>.</span>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/07544486986178539716noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-37410933.post-50327090206124522722008-12-16T18:31:00.010+02:002008-12-16T18:40:19.887+02:00Δούλεμα με το… γάντι και 50 ευρώ φθηνότερα όλες οι συσκευές από το www.vodafone.gr<p align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNN59wdcM70t-VnsVFShPlTAPGjdqXVsrVmtX8gONDv5bTB0VvUKgroQKR5Tpf7lIk0i8Sgdt0DCkGZtoE4LLpv-8nUFCo7ltiGedkL2bqoppZEwuiq1FOlF5hWYuTftwO9Zyj/s1600-h/mimeSet1_5.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5280427193589947314" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 276px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNN59wdcM70t-VnsVFShPlTAPGjdqXVsrVmtX8gONDv5bTB0VvUKgroQKR5Tpf7lIk0i8Sgdt0DCkGZtoE4LLpv-8nUFCo7ltiGedkL2bqoppZEwuiq1FOlF5hWYuTftwO9Zyj/s320/mimeSet1_5.jpg" border="0" /></a></p><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />Το πιο πρόσφατο viral campaign της <a href="http://www.vodafone.gr/">Vodafone </a>είναι το <a href="http://www.themime.gr/">http://www.themime.gr/</a> Μπείτε οπωσδήποτε, δείτε το μίμο να σας δουλεύει κανονικότατα και μη χάσετε το ζόμπι που αξίζει να το δείτε (αλλά και να το ακούσετε).<br /><br />Ο λόγος για το viral; ΟΛΕΣ οι συσκευές είναι 50 ολόκληρα ευρώ φθηνότερα όταν κάνετε αγορές από το site της Vodafone. Και μπορεί να ευλογώ το σπίτι μου, αλλά επιτέλους μια εταιρεία δίνει την απαραίτητη προσοχή στο Online κανάλι!Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/07544486986178539716noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-37410933.post-48399127967283335562008-12-12T14:21:00.005+02:002008-12-16T19:04:20.701+02:0026ος Κλασσικός Μαραθώνιος Αθήνας και αγώνες δρόμου 10 και 5 χλιμ.Και το ΄λεγα εγώ ότι είμαι γεννημένη για μεγάλα πράγματα… απλά έπρεπε να μεγαλώσω για να αποδειχθεί! Λοιπόν σήμερα ανακοινώθηκε ότι βγήκα <strong>πρώτη</strong>… :-) Ναι ναι ακριβώς – καλά ακούσατε, πρώτη!<br /><br />Και εξηγώ αμέσως: Η ομάδα δεν λένε όλοι ότι είναι τόσο ισχυρή όσο το πιο αδύναμο μέλος της; Επίσης δεν λένε όλοι ότι η επιτυχία της ομάδας βασίζεται στην προσπάθεια όλων; Για αυτό λοιπόν σας λέω - βγήκα πρώτη στα 10 χιλιόμετρα γιατί η ομάδα στην οποία συμμετείχα δηλαδή η ομάδα του Runner κατέλαβε στη σχετική γενική κατηγορία την 1η θέση στον αγώνα των 10 χλμ.. Επίσης κατέλαβε την 1η θέση στον αγώνα των 5 χλμ. και την 2η θέση στον Μαραθώνιο.<br /><br />Συγχαρητήρια λοιπόν σε όλους όσοι συμμετείχαμε στην συγκεκριμένη ομάδα και συγχαρητήρια σε <strong>ΟΛΟΥΣ</strong> τους δρομείς που συμμετείχαν στον συγκεκριμένο αγώνα. Το περιοδικό πάντως για άλλη μια φορά μας ευχαριστεί για τη συμμετοχή μας με την ομάδα του RUNNER, καθώς η επιτυχία αυτή οφείλεται αποκλειστικά σε κάθε ένα από εμάς (για μένα λένε – μην ξεχνιόμαστε). Χάρη στην μαζική συμμετοχή μας καταφέραμε φέτος να ανεβούμε στο βάθρο!<br /><br /><strong>Πρόσκληση από το περιοδικό Runner</strong><br /><br />Προσκαλούμε όλα τα μέλη της Runner’s Team στην Εκδήλωση Βραβεύσεων των Ομαδικών Κατηγοριών που διοργανώνει ο ΣΕΓΑΣ την Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2008 και ώρα 18:00 στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων στο Αμφιθέατρο «Αντώνης Τρίτσης» για να μοιραστούμε μαζί σας τη χαρά μας και για την παραλαβή του αναμνηστικού σας διπλώματος.<br /><br /><em><span style="font-size:85%;">Υ.Γ. Δεν ζω σε άλλο κόσμο και βλέπω τι γίνεται αυτές τις ημέρες γύρω μας. Δεν σχολιάζω όμως γιατί ειλικρινά δεν έχω λόγια και επίσης σχολιάζουν πολλοί άλλοι οι οποίοι έχουν καλύτερη γνώση από εμένα.</span></em>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/07544486986178539716noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-37410933.post-77873289333213795412008-11-20T15:28:00.003+02:002008-11-20T16:34:32.225+02:00Όχι στο Όνομά μας<em><span style="font-size:85%;">Με αφορμή το πρωτόγνωρο κύμα απεργιών πείνας από τους κρατούμενους στις Ελληνικές φυλακές αλλά και την εγκληματική αποσιώπησή του από τα κυρίαρχα ΜΜΕ, για τη Δημοκρατία και την προάσπιση των βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων </span></em><a onclick="return top.js.OpenExtLink(window,event,this)" href="http://kratoumenoi.wordpress.com/" target="_blank"><em><span style="font-size:85%;">καλούμε</span></em></a><em><span style="font-size:85%;"> όλους όσους διατηρούν μπλογκς, διαδικτυακά φόρα και όχι μόνο να δημοσιεύσουν ταυτόχρονα και συντονισμένα στις 20 Νοεμβρίου 2008, ημέρα Πέμπτη, το παρακάτω (υπό διαμόρφωση) </span></em><a onclick="return top.js.OpenExtLink(window,event,this)" href="http://kratoumenoi.wordpress.com/2008/11/12/kalesma/" target="_blank"><em><span style="font-size:85%;">κείμενο</span></em></a><em><span style="font-size:85%;">. Εφόσον το κάνετε μπορείτε να συνυπογράψετε <a href="http://kratoumenoi.wordpress.com/2008/11/12/kalesma">εδώ</a>. </span></em><br /><br />“Είναι απαράδεκτη η κατάσταση στις ελληνικές φυλακές. Είναι κύριο θέμα η ριζική αλλαγή του σωφρονιστικού συστήματος”. –Κάρολος Παπούλιας, 6/11/08<br />“Είμαστε άνθρωποι – κρατούμενοι. Άνθρωποι, λέω” - <a href="http://www.enet.gr/online/online_text/c=112,dt=08.11.2008,id=45815984,59439024,80061104,74276144,51539504,930032,96208944,15107696,22671344,36730224" target="_blank">Βαγγέλης Πάλλης, Κρατούμενος, 9/11/08</a><br /><br />Από τις τρεις Νοεμβρίου μία εκκωφαντική κραυγή συνταράσσει τα θεμέλια της Δημοκρατίας μας. Από τις τρεις Νοεμβρίου σύσσωμοι οι κρατούμενοι όλης της χώρας κατεβαίνουν σε απεργία πείνας διεκδικώντας το αυτονόητο : τη χαμένη τους αξιοπρέπεια. Απέναντί τους αντιμετωπίζουν την εκκωφαντική σιωπή των κραταιών ΜΜΕ και την παντελή αδιαφορία της πολιτικής ηγεσίας. Σε αυτές τις πρακτικές όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο <strong>ΔΕ ΣΥΝΑΙΝΟΥΜΕ</strong>.<br /><br />Η κατάσταση στις Ελληνικές φυλακές είναι απερίγραπτη και μπορεί να γίνει κατανοητή μόνο με τη σκληρή γλώσσα των μαθηματικών. Στα κατ’ επίφαση “σωφρονιστικά” ιδρύματα της χώρας έχουν καταγραφεί συνολικά <a href="http://www.enet.gr/online/online_text/c=112,dt=08.11.2008,id=15107696" target="_blank">417 θάνατοι την τελευταία δεκαετία</a>, ενώ ο ρυθμός τους έχει απογειωθεί σε τέτοιο σημείο, ώστε σήμερα να σβήνουν στα χέρια του κράτους τέσσερις άνθρωποι το μήνα. <a href="http://www.nchr.gr/media/gnwmateuseis_eeda/sinthikes_kratisis_dikaiwmata_kratoumenw/apofasi_eeda_sofronistiko2008.doc" target="_blank">Η πληρότητα αγγίζει το 168%</a> (10.113 κρατούμενοι για 6.019 θέσεις) με την αναλογία χώρου για κάθε άνθρωπο να φτάνει σε περιπτώσεις το 1τμ. Με ημερήσιο κρατικό έξοδο ανά κρατούμενο τα 3,60 Ευρώ <a href="http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artId=1408952" target="_blank">τα συσσίτια που παρέχονται είναι άθλια, οι υποδομές θυμίζουν μεσαίωνα και η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη είναι ελλιπέστατη</a>. Συγχρόνως, το Ελληνικό δικαστικό σύστημα στέλνει στη φυλακή <a href="http://www.enet.gr/online/online_text/c=112,dt=31.10.2008,id=2429280" target="_blank">έναν στους χίλιους κατοίκους της χώρας </a>με τους έγκλειστους χωρίς δίκη (υπό προσωρινή κράτηση) να αγγίζουν το 30% του συνολικού αριθμού των κρατουμένων. Αν η ποιότητα μίας Δημοκρατίας κρίνεται από τις φυλακές της, τότε η Δημοκρατία μας ασθμαίνει. Αν η τιμώρηση παραβατικών συμπεριφορών με εγκλεισμό γίνεται από το κράτος στο όνομα της κοινωνίας, τότε για την κατάσταση στις Ελληνικές φυλακές είμαστε όλοι υπόλογοι, με συντριπτικές όμως ευθύνες να αναλογούν στην κρατική μηχανή. Σε αυτή την πραγματικότητα όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο απαντούμε <strong>ΟΧΙ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΑΣ</strong>.<br /><br />Τα στοιχεία που αποκαλύπτονται από επίσημους φορείς για τις Ελληνικές φυλακές σκιαγραφούν εικόνα κολαστηρίων. <a href="http://www.cpt.coe.int/documents/grc/2008-03-inf-eng.htm" target="_blank">Έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων</a> (2007) διαπιστώνει βασανιστήρια, απάνθρωπη μεταχείριση και απειλές κατά της ζωής κρατουμένων, σειρά παραβιάσεων αναφορικά με τις συνθήκες κράτησης, ελλείμματα στη διερεύνηση και τιμωρία των ενόχων, αποσιώπηση περιστατικών βίας με την συμπαιγνία ιατρών και φυλάκων, απαράδεκτες συνθήκες ιατρικής περίθαλψης και ιατρικού ελέγχου στους κρατούμενους κλπ. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου έχει εκδώσει σειρά καταδικαστικών για την Ελλάδα αποφάσεων που αφορούν κακομεταχείριση ή/και παραβιάσεις άλλων δικαιωμάτων κρατουμένων από σωφρονιστικές αρχές. Η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου έχει πάρει <a href="http://www.nchr.gr/media/gnwmateuseis_eeda/sinthikes_kratisis_dikaiwmata_kratoumenw/apofasi_eeda_sofronistiko2008.doc" target="_blank">απόφαση - καταπέλτη</a> για τα κακώς κείμενα στις φυλακές, προτείνοντας άμεσες δράσεις για την επίλυση τους. Ο Συνήγορος του Πολίτη διαμαρτύρεται για την παντελή έλλειψη συνεργασίας των αρμόδιων κρατικών φορεών μαζί του, λόγω της οποίας <a href="http://www.synigoros.gr/pdf_01/6982_2_4-Anakoinosi_STP_2007.pdf" target="_blank">έχει ουσιαστικά απαγορευτεί η είσοδός του</a> στις φυλακές της χώρας τα τελευταία δύο χρόνια. <a href="http://www.dsa.gr/index.phtml?url=pr&categ=%C4%E5%EB%F4%DF%E1%20%D4%FD%F0%EF%F5&id=26471903&search=&searchkeywords=" target="_blank">Οι δικηγορικοί σύλλογοι όλης της χώρας</a>, μη κυβερνητικές οργανώσεις, όπως η <a href="http://www.amnesty.org.gr/news/2008-11-05-1.htm" target="_blank">Διεθνής Αμνηστία</a>, και πολλοί πολιτικοί/κοινωνικοί φορείς καταγγέλλουν την απαράδεκτη κατάσταση και ζητούν ευρύτερη συνεργασία για το ξεπέρασμα του προβλήματος. Αν ανθρώπινα είναι τα δικαιώματα που πρέπει να απολαμβάνει κάθε ανθρώπινο ον, κάθε στέρησή τους στις Ελληνικές φυλακές αποτελεί ανοιχτή πληγή για την κοινωνία μας. Σε αυτή την κατάσταση όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο απαντούμε <strong>ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΟ ΑΒΑΤΟ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ</strong>.<br /><br />Με την απεργία πείνας οι κρατούμενοι καταφεύγουν στο τελευταίο οχυρό αντίστασης, που τους έχει απομείνει, το σώμα τους. Είχε προηγηθεί <a href="http://www.enet.gr/online/online_hprint?q=%CA%F1%E1%F4%EF%FD%EC%E5%ED%EF%E9+%F4%F9%ED+%F6%F5%EB%E1%EA%FE%ED+%D0%DC%F4%F1%E1%F2&a=&id=43139216" target="_blank">έσχατη έκκλησή τους</a> προ μηνός προς τους ιθύνοντες να ενσκήψουν στο πρόβλημα, καθώς δεν πήγαινε άλλο. Για να λύσουν την απεργία πείνας ζητούν την ικανοποίηση αιτημάτων, που αποκαθιστούν την χαμένη τους αξιοπρέπεια και επανακτούν τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματά τους, αιτημάτων συγκεκριμένων, αξιοπρεπών και άμεσα υλοποιήσιμων. Απέναντι στις κινητοποιήσεις των κρατουμένων η πολιτική ηγεσία εξαντλεί τη δράση της σε αδιαφορία, υποσχέσεις και καταστολή των κινημάτων τους. Τυχόν αδιαφορία και αναλγησία της πολιτικής ηγεσίας όμως και σε αυτή τη φάση θα σημαίνει νεκρούς απεργούς πείνας. Στη μετωπική λοιπόν σύγκρουση που επιλέγουν οι κρατούμενοι της χώρας για τη διεκδίκηση των ανθρωπίνως αυτονόητων δε μπορούμε να μένουμε απαθείς σταυρώνοντας τα χέρια και περιμένοντας τις ειδήσεις των θανάτων από τις απεργίες πείνας αλλά θα σταθούμε αλληλέγγυοι. Αν η περιφρούρηση της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων επιβάλλουν την επαγρύπνιση όλων μας, τώρα είναι λοιπόν η στιγμή να πάρουμε θέση όλοι απέναντι στο πρόβλημα χωρίς αδιαφορίες και υπεκφυγές.<br />Απέναντι στην τεταμένη κατάσταση στις φυλακές όλης της χώρας όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο καθιστούμε την πολιτική ηγεσία απολύτως υπεύθυνη για ό,τι συμβεί και απαιτούμε άμεσα την τόσο θεσμική όσο και στην πράξη <strong>ΕΓΓΥΗΣΗ ΤΩΝ ΒΑΣΙΚΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ</strong>.<br /><br />Την 21η Νοεμβρίου το κείμενο αυτό θα σταλεί σε όλα τα μέλη του κοινοβουλίου και σε όσο το δυνατόν περισσότερους φορείς μέσων μαζικής ενημέρωσης με την προτροπή της αναδημοσίευσής του. Το κείμενο προς αποστολή θα φέρει τους υπερσυνδέσμους (URL) από όλες τις ιστοσελίδες, που το υιοθέτησαν.Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/07544486986178539716noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-37410933.post-73058291660284683262008-11-17T20:14:00.006+02:002008-11-17T20:55:40.900+02:00Τα κινητά τηλέφωνα και πώς βοηθάνε την καφέ αρκούδα στην Ελλάδα<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizUWYWPHq1qk74Sfnokwa6wkP7fsHHNiAEhyphenhyphenR5TPd2_-b2Qkj9RWnN4diH_mNE68bInI36SmbnYH6Fy82nruHP6gLk-IOlxXgv28ns4Pgcdgwwgp_izYVxqKlF947CqgiI74gQ/s1600-h/arktouros1.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5269693275290895730" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 179px; CURSOR: hand; HEIGHT: 278px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizUWYWPHq1qk74Sfnokwa6wkP7fsHHNiAEhyphenhyphenR5TPd2_-b2Qkj9RWnN4diH_mNE68bInI36SmbnYH6Fy82nruHP6gLk-IOlxXgv28ns4Pgcdgwwgp_izYVxqKlF947CqgiI74gQ/s320/arktouros1.jpg" border="0" /></a>Σήμερα έλαβα ένα Δελτίο Τύπου στο e-mail μου, που μου τράβηξε την προσοχή. Γι αυτό σας το παραθέτω αυτούσιο και σας λέω από τώρα ότι δεν ξέρω να απαντήσω σε τεχνικές απορίες - απλώς σας το μεταφέρω και για απορίες...υπάρχουν λεπτομέρειες στο κάτω κάτω μέρος! Το μόνο σχόλιο που έχω είναι ότι μία από τις πιο αστείες σχετικές εμπειρίες (και λιγάκι τρομακτική) που είχα ήταν πριν από αρκετά χρόνια, όταν νόμιζα στον τελευταίο αγώνα Pindos Challenge που είχα τρέξει ότι στους θάμνους δίπλα μου υπήρχε ένα αρκουδάκι. Αφού φρόντισα επιμελώς να απομακρυνθώ φοβούμενη μη συναντήσω και τη μαμά αρκούδα συνειδητοποίησα ότι το αρκουδάκι ήταν μάλλον κορμός και αντί να ηρεμήσω, κατά βάθος στενοχωρήθηκα. Χάρη σε τέτοιες πρωτοβουλίες όμως είχα τη χαρά έστω και για λίγο να νομίζω ότι συνάντησα αυτό το υπέροχο πλάσμα που δεν έχει εξαφανιστεί ακόμα από την ελληνική φύση. <div></div><br /><div><strong>Η <a href="http://www.vodafone.gr/">Vodafone </a>υποστηρίζει ένα πρωτοποριακό επιστημονικό πρόγραμμα για την καφέ αρκούδα στην Ελλάδα<br /></strong><br />Η Vodafone υποστηρίζει ένα πρωτοποριακό ερευνητικό πρόγραμμα που υλοποιείται για πρώτη φορά στην Ελλάδα από τον ΑΡΚΤΟΥΡΟ, το οποίο αξιοποιεί το δίκτυο κινητής τηλεφωνίας της Vodafone για την παρακολούθηση και την προστασία της καφέ αρκούδας και του οικοσυστήματός της.<br /><br />Η επιστημονική ομάδα του ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ έχει παρατηρήσει ότι οι αρκούδες χρησιμοποιούν τους στύλους της ΔΕΗ για να σημαδέψουν την περιοχή τους. Τα σημάδια αυτά αποτελούν εξαιρετικό γενετικό υλικό για μελέτη, σε συνδυασμό με την παρακολούθηση των ζώων μέσω δορυφόρων (GPS) και του δικτύου κινητής τηλεφωνίας της Vodafone.<br /><br />Συγκεκριμένα, οι ερευνητές του Αρκτούρου τοποθετούν σε αρκούδες συσκευές εντοπισμού GPS-GSM, που δεν παρενοχλούν την κίνηση και συμπεριφορά των ζώων. Κάθε τέτοια συσκευή συνδέεται σε προκαθορισμένους χρόνους με δορυφόρους και αποθηκεύει σε μικροσκοπικό σκληρό δίσκο τη γεωγραφική θέση του ζώου. Ταυτόχρονα δημιουργεί ένα SMS με περιεχόμενο τις συντεταγμένες αυτές και το στέλνει μέσω του δικτύου κινητής τηλεφωνίας της Vodafone στους υπολογιστές στο επιστημονικό κέντρο του ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ.<br /><br />Με βάση τις πληροφορίες που θα προκύψουν από τις παραπάνω μεθόδους, ο ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ θα δράσει έτσι ώστε να προστατέψει τους βιοτόπους της καφέ αρκούδας από πιθανά ζημιογόνες ανθρώπινες παρεμβάσεις, υποβάλλοντας συγκεκριμένες τεχνικές προτάσεις για τη διασφάλιση της επικοινωνίας των ζώων.<br /><br />Η Vodafone υποστηρίζει το έργο αυτό, στο πλαίσιο του ευρύτερου προγράμματος Εταιρικής Υπευθυνότητας που εφαρμόζει.<br /><br />Για περισσότερες πληροφορίες για τις δράσεις της Vodafone που αφορούν στον τομέα Εταιρική Υπευθυνότητα μπορείτε να επισκεφτείτε την ιστοσελίδα της <a href="http://www.vodafone.gr/portal/client/cms/viewCmsPage.action?pageId=1584">Vodafone </a>, να στείλετε e-mail στη διεύθυνση <a href="mailto:CR.gr@vodafone.com">CR.gr@vodafone.com</a> ή τέλος, εάν είστε συνδρομητής Vodafone, να επικοινωνήσετε μέσω γραπτού μηνύματος (SMS) στο 1256, χωρίς χρέωση. </div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/07544486986178539716noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-37410933.post-23575338412209650432008-11-03T18:40:00.003+02:002008-11-03T18:53:08.876+02:00Εάν μπορούσαμε όλοι να ψηφίσουμε...Πριν από λίγες ημέρες παρακολουθούσα μία από τις πάμπολλες εκπομπές σχετικά με τις εκλογές στην Αμερική. Σε αυτήν ένας Γερμανός δημοσιογράφος δήλωσε ότι με τα παγκόσμια συμφέροντα που διακυβεύονται σε αυτές τις εκλογές, κανονικά θα έπρεπε να ψηφίζει όλος ο κόσμος.<br /><br />Το θεώρησα εξαιρετικά ενδιαφέρον και ενώ έχουμε όλοι παρακολουθήσει την αντίδραση του κόσμου σε μερικές χώρες όπου έκανε ομιλίες ο Ομπάμα, ήμουνα περίεργη να δω τι θα σκεφτόταν ο κόσμος και σε άλλες χώρες.<br /><br />Μία απάντηση έρχεται και από αυτό το site: <a href="http://www.iftheworldcouldvote.com/">http://www.iftheworldcouldvote.com/</a><br /><br />Εξαιρετικά ενδιαφέρον με τα τεράστια περιθώρια λάθους που έχουν βέβαια τέτοιες έρευνες… Ο,τι περιορισμοί όμως και αν υπάρχουν είναι σαφής η προτίμηση του κόσμου προς … τη Δημοκρατικότερη λύση από τις δύο. Μπείτε να ψηφίστε και εσείς και να δείτε βέβαια τα αποτελέσματα.Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/07544486986178539716noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-37410933.post-47269723772631356152008-09-30T12:42:00.007+03:002008-09-30T12:55:47.877+03:00Τρέχοντας στην Πάρνηθα έναν χρόνο μετά τις φωτιές.<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiC_0y1apIlfxRyuVVMZvcYNsozBZOjzcwmdA7L_GN0mmKBRuDzc7gmx3FbkiVuaEe1zygFKzUFMWVlky_LqNIcpjLQBPpQDhXUvcAwTsOqF2gHsdLKXnE59CPdwTHQV1Op6oal/s1600-h/parnitha.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5251749445384589778" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 237px; CURSOR: hand; HEIGHT: 172px" height="203" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiC_0y1apIlfxRyuVVMZvcYNsozBZOjzcwmdA7L_GN0mmKBRuDzc7gmx3FbkiVuaEe1zygFKzUFMWVlky_LqNIcpjLQBPpQDhXUvcAwTsOqF2gHsdLKXnE59CPdwTHQV1Op6oal/s320/parnitha.jpg" width="258" border="0" /></a>Ξεκινάω λέγοντας σας ότι ναι, το ξέρω, χάθηκα, σταματήστε να βαράτε ήταν μία δύσκολη περίοδος. Ξεκίνησε με ένα άσχημο διάστρεμμα, συνεχίστηκε με μία εγχείρηση και έκλεισε με 22 γάμους! 22!!!! Και συνεχίζουν ακάθεκτοι!!!<br />Σε αυτό το διάστημα ήμουν συνεπής μόνο στα άρθρα μου προς το Runner magazine, τα οποία και θα τα διαβάσετε από εδώ, ετεροχρονισμένα βέβαια, αλλά θα καταλάβετε τον αγώνα χρόνου που έκανα. Για την ώρα θέλω να σας πω για τον 25ο γύρο Πάρνηθας ο οποίος πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου, από τον ΕΟΣ Αχαρνών.<br /><br />Πέρσι, μετά τις φωτιές, δεν ήμουνα σίγουρη τι έπρεπε να κάνω και αν τελικά έπρεπε να ανέβω να τρέξω ή όχι. Καθώς συνήθως είμαι της λογικής ότι αν δεν ξέρεις μη μιλάς και ακόμα καλύτερα μην πράττεις, δεν είχα ανέβει. Φέτος όμως έναν χρόνο μετά , είπα να ανέβω να δω από κοντά την αγαπημένη διαδρομή. Ανεβαίνοντας με το αυτοκίνητο, έβλεπα ψύχραιμα τις γνωστές στροφές, με τα δέντρα στη θέση τους και ανάσαινα με ανακούφιση. Και μετά, στην προτελευταία στροφή πριν το μοναστήρι της Αγίας Λαύρας, πνίγηκα... O,τι και αν είχα δει από φωτογραφίες, από χάρτες, από τις ειδήσεις, δε με είχε προετοιμάσει γι αυτό το σοκ! Με έπιασαν λυγμοί και δεν μπορούσα να αναπνεύσω. Το δάσος, απλώς δεν ήταν εκεί. Δεν ήταν εκεί – ήταν ένας άλλος χώρος. Ξένος. Σεληνιακό τοπίο που έκλαιγε. Και ξερό. Μαύρα βράχια με μαύρους κορμούς. Ούτε καν λίγο πράσινο κάτω. Έρημος.<br /><br />Την ίδια αντίδραση με εμένα είμαι σίγουρη ότι είχαν και άλλοι δρομείς γιατί ξαφνικά όλοι οι οδηγοί κόψαμε ταχύτητα απίστευτα. Σχεδόν σταματήσαμε και κοιτάζαμε τα χάλια μας. Την ανείπωτη και εντελώς μη αναστρέψιμη καταστροφή που εμείς οι άνθρωποι προκαλέσαμε.<br /><br />Μέχρι την εκκίνηση είχα κάπως συνέλθει και τα γνώριμα πρόσωπα στην εκκίνηση με έκαναν να χαμογελάσω. Ευτυχώς, μόνο τα δύο περίπου πρώτα χιλιόμετρα ήταν τραγικά καθώς τρέχαμε μέσα στο ψιλόβροχο στο καμένο τοπίο. Μετά το φλαμπούρι, τα γνώριμα πανέμορφα δέντρα επέστρεψαν και οι ιδανικές συνθήκες με την εξαιρετικά ατμοσφαιρική ομίχλη επιβεβαίωσαν ότι ο γύρος Πάρνηθας είναι ακόμα από τους πιο όμορφους αγώνες στην Αττική.<br /><br />Η διοργάνωση είχε και φέτος πολλά χαμόγελα από τους εθελοντές με τα νερά, τον Ερυθρό Σταυρό, και τους υπεύθυνους του αγώνα και παρά τα μικρά μπλεξίματα στην απονομή (μην ανησυχείτε δεν παρεξηγούμαστε – να τρέξουμε θέλουμε) όλα πήγαν ρολόι. Μοναδική στιγμή, ο τερματισμός ο οποίος «εποπτευόταν» από ένα πανέμορφο τεράστιο ελάφι. Ο πιο όμορφος θεατής που έχω δει στη ζωή μου. Σχεδόν ξέχασα να τερματίσω! Και του χρόνου και μακάρι μακάρι ΜΑΚΑΡΙ με πιο πολλά δέντρα!Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/07544486986178539716noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-37410933.post-71563004598181772222008-06-12T17:31:00.003+03:002008-11-13T09:48:23.026+02:00Εσείς, ο αγώνας σας και ο Πινόκιο.<a href="http://3.bp.blogspot.com/_QZXKUZMVtIA/SFE4Q7fcc3I/AAAAAAAAAKs/fLDaJL2hr7o/s1600-h/pinocchio.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5211008107343016818" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="http://3.bp.blogspot.com/_QZXKUZMVtIA/SFE4Q7fcc3I/AAAAAAAAAKs/fLDaJL2hr7o/s200/pinocchio.jpg" border="0" /></a><br /><div>Η πρώτη φορά που έτρεξα σε λαϊκό αγώνα δρόμου ήταν πριν από περίπου τρία χρόνια στην Αλόννησο. Τότε, είχε καταφέρει να με πείσει η φίλη μου η Άντζι, πρώτον ότι μπορώ να τρέξω δέκα ολόκληρα χιλιόμετρα και δεύτερον ότι μπορώ να τρέξω δέκα ολόκληρα χιλιόμετρα με ανηφοροκατηφόρες, χώμα και πέτρες, δηλαδή σε ανώμαλο δρόμο. Εκείνη την Άνοιξη είχα τερματίσει πανηγυρικά τελευταία και από τότε συνεχίζω την παράδοση. Δηλαδή, τρέχω σε αγώνες δρόμου και είμαι πάντα στις τελευταίες θέσεις.<br /><br />Σημασία δεν έχει η θέση, αλλά η προσπάθεια θα πείτε. Και μόνο που τερματίζεις και δεν τα παρατάς είναι σημαντικό, κλπ κλπ. Όλα αυτά είναι σωστά. Όπως επίσης σωστό είναι και το ότι αν έχεις χρόνο και πειθαρχία και προπονηθείς περισσότερο βελτιώνονται σαφώς και οι χρόνοι σου και οι θέσεις σου. Το να τα παραδεχτείς και να τα δηλώσεις όμως όλα αυτά είναι πολύ ειλικρινές και ξεπερασμένο. Ναι, ναι, δε θέλω παράπονα, ξεπερασμένο είναι και αφήστε που θα σας πουν και ψώνιο. Που ακούσατε την ειλικρίνεια ως νέα τάση; Από την εποχή του Πινόκιο τα ψέματα και οι δικαιολογίες ήταν και παραμένουν μόδα. Ακολουθεί λοιπόν ένας οδηγός δικαιολογιών, σπασμένος σε τρεις κατηγορίες, ώστε να μπορείτε εύκολα και γρήγορα να ανατρέξετε, αν, λέμε τώρα, βρεθείτε στις τελευταίες θέσεις σε έναν αγώνα. Και είπαμε – μην το ξεχνάτε: Εσείς ποτέ δε φταίτε – κάτι άλλο φταίει:<br /><br /><strong>Δικαιολογίες της Εκκίνησης</strong><br /><br />Αυτές είναι οι καλύτερες δικαιολογίες, για δύο λόγους: Λογικά κανείς δεν είναι μαζί σας να επιβεβαιώσει το τι πραγματικά συνέβη και επίσης μπορείτε να τις πείτε προκαταβολικά ώστε όλοι να σας λυπηθούν. Απλώς αυτές οι δικαιολογίες προϋποθέτουν ότι από την αρχή γνωρίζετε ότι τελικά θα πατώσετε και το γνώθι σε αυτόν είναι άλλο ένα ξεπερασμένο χάρισμα. Αν είστε τόσο ειλικρινής με τον εαυτό σας λογικά δε χρειάζεστε τις παρακάτω δικαιολογίες, εκτός και αν ανήκετε στην άλλη πάρα πολύ συμπαθή κατηγορία των δρομέων που υποστηρίζουν ότι είναι εκτός φόρμας και ήρθαν απλά για να τρέξουν και τελικά σκοτώνονται στο τέλος να σε περάσουν. Πάμε λοιπόν:<br /><br />«Έμεινα από λάστιχο», «Χάθηκα στο δρόμο», «Είχε τρομερή κίνηση» (στις 6 το πρωί την Κυριακή – χμμμμ ξανασκεφτείτε το δεν είναι και τόσο καλό), «Μπέρδεψα τον τερματισμό με την εκκίνηση και σας περίμενα εκεί» (δε σας είπα ότι θα σας περάσουν για έξυπνο – δικαιολογίες είπα ότι θα σας προσφέρω), «Δεν έβρισκα τα αθλητικά μου ρούχα» (ούτε οργανωμένο είπα ότι θα σας περάσουν), «Με έπιασε το στομάχι μου και δεν έκλεισα μάτι» (αυτό το τελευταίο πλάκα πλάκα προσέξτε το – μπορεί όντως να συμβεί).<br /><br />Όλες οι παραπάνω δικαιολογίες είναι κλασικές και αγαπημένες, μερικές είτε έχετε αργήσει στη δουλειά, είτε στην εκκίνηση ενός αγώνα. Για να είναι πιστευτές όμως δεν πρέπει να σταματήσετε εκεί, πρέπει να τις συνοδέψετε με μία ποικιλία από τις παρακάτω…<br /><br /><strong>…Δικαιολογίες του Αγώνα</strong><br /><br />Αφού λοιπόν άργησα, «Δεν πρόλαβα να κάνω προθέρμανση και με έπιασε κράμπα σε όλη τη διαδρομή», «Έτρεξα από τον τερματισμό μέχρι την εκκίνηση οπότε τώρα κάνω δεύτερη φορά τη διαδρομή», «Σηκώνοντας το αυτοκίνητο με τα γυμνά μου χέρια, χωρίς γρύλλο για να αλλάξω λάστιχο, ένιωσα ένα τραβηγματάκι στη μέση» και άλλα τέτοια πιστευτά…<br /><br />Όπως καταλάβατε, αυτές οι δικαιολογίες απευθύνονται κυρίως στους συναθλητές σας τους οποίους χρησιμοποιείτε αργότερα (στον τερματισμό ή στο φαγητό αν τους πετύχετε) ως μάρτυρες υπεράσπισης. Η δουλειά σας όμως δεν τελειώνει εδώ γιατί υπάρχουν και οι υπέροχες…<br /><br /><strong>…Δικαιολογίες του Τερματισμού</strong><br /><br />Αυτές χρησιμοποιούνται κυρίως όταν διαπιστώσετε ότι όλοι, μα όλοι, ακόμα και το ασθενοφόρο και το περιπολικό της αστυνομίας σας έχουν περάσει και τρέχετε μόνος σας. Το σημαντικό είναι να μην απογοητευτείτε. Όταν με τα καλό τερματίσετε (αν βρείτε κανέναν στον τερματισμό και δεν έχουν φύγει όλοι για φαγητό και βόλτα) χρησιμοποιήστε μία από τις παρακάτω:<br /><br />«Χάθηκα και βγήκα στην Κατερίνη», «Με έπιασε κράμπα και έτρεξα όλη τη διαδρομή στο ένα πόδι», «Με χτύπησε το παπούτσι μου και έτρεξα ξυπόλητος (θυμηθείτε να έχετε έξυπνα αφαιρέσει το ένα παπούτσι σας λίγο πριν τον τερματισμό), «κινδύνεψε να πνιγεί μια κοπέλα στη θάλασσα και έπρεπε να κολυμπήσω να τη σώσω και να της κάνω τεχνητή αναπνοή», «Έχασα τον αριθμό μου και γύρισα πίσω μέχρι να τον βρω».<br /><br />Κι εδώ κάπου τελειώνουν οι διαθέσιμες δικαιολογίες. Αυτό που θέλω να σας τονίσω πάντως είναι ότι αν καταφέρετε να χρησιμοποιήσετε έστω και τις μισές από αυτές μέσα σε ένα χρόνο, τελικά κάνετε αρκετή προπόνηση οπότε και δεν θα τις χρειαστείτε. Μπορείτε όμως να διασκεδάζετε ενώ τρέχετε, σκεφτόμενοι ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή τι δικαιολογίες θα δώσετε σε όλους τους απροπόνητους φίλους σας για τους όλο και καλύτερους χρόνους σας. <strong></strong></div><br /><div><strong></strong></div><br /><div><strong>Καλό τρέξιμο! </strong></div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/07544486986178539716noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-37410933.post-50026213507221381942008-05-19T15:18:00.003+03:002008-11-13T09:48:23.257+02:00Δωράκια από τη Nike στο Attica!<a href="http://4.bp.blogspot.com/_QZXKUZMVtIA/SDGTEpryWEI/AAAAAAAAAKk/fPGEPUHd6ko/s1600-h/ronaldo_120508_thumb.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5202100752707901506" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="http://4.bp.blogspot.com/_QZXKUZMVtIA/SDGTEpryWEI/AAAAAAAAAKk/fPGEPUHd6ko/s200/ronaldo_120508_thumb.jpg" border="0" /></a>Πρωτοποριακή καμπάνια από τη <strong>Nike</strong> στο <strong>Attica</strong> που σας συστήνω ανεπιφύλακτα αν είστε κοντά και αν θέλετε να κερδίσετε μπάλες ή τσάντες Nike! Λοιπόν – περνάτε έξω από τη βιτρίνα του Attica, ανοίγετε το <strong>Bluetooth</strong> στο κινητό σας, σας έρχεται μήνυμα με τον τυχερό κωδικό σας, ανεβαίνετε πάνω στον 5ο στο Nike corner και εκεί παίζετε στο κιόσκι που υπάρχει το Nike παιχνίδι.<br /><br />Hint – εάν είστε γυναίκα, μη μασήσετε – <strong>παίξτε οπωσδήποτε</strong> γιατί η τσάντα είναι τέλεια. Απλά τραβήξτε και τον φίλο σας ή τον ξάδερφο σας ή κάποιον άντρα τέλος πάντων μαζί, για να ξέρει τις απαντήσεις στις ερωτήσεις. Για να καταλάβετε, εγώ ήξερα ότι ο Rooney παίζει στο διαφημιστικό της Nike γιατί είναι και ιδιαίτερη φάτσα, και επίσης σαφώς ήξερα ότι τα ρούχα της σειράς Τ90 ήταν φτιαγμένα από dri–fit (no brainer – και τα ρούχα μας για το τρέξιμο από το ίδιο είναι φτιαγμένο) αλλά κόλλησα στην ερώτηση σε ποια ομάδα παίζει ο Fernando Torres που φοράει το Total 90 Laser II (αν σας πέσει αυτή η ερώτηση παίζει στη Liverpool και όχι στη Barcelona και ας έχει ισπανικό όνομα – άντρες μη φωνάζετε – τουλάχιστον ξέρω τον Rooney!).<br /><br />Τέλος πάντων, μετά από πολύ φωνή και παρακάλια, η απάντηση ήρθε από έναν πιτσιρίκο πίσω μου που περίμενε και αυτός να παίξει και μάλλον αποφάσισε ότι αν δεν ξεφορτωθεί την τρελή μπροστά του δε θα παίξει σήμερα, οπότε γι αυτό σας λέω να σύρετε κάποιον άντρα μαζί σας. Εγώ πάντως τώρα έχω την ωραία τσαντούλα μου και ελπίζω και ο πιτσιρίκος να κέρδισε και αυτός γιατί του χρωστάω... :-)<br /><div></div><br /><div><em>Υ.Γ. Μπείτε εδώ: </em><a href="http://www.nike.com/nikeos/p/nikefootball/en__EMEA/index.html"><em>http://www.nike.com/nikeos/p/nikefootball/en__EMEA/index.html</em></a><em> αν θέλετε να πάτε διαβασμένοι για τις ερωτήσεις...</em></div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/07544486986178539716noreply@blogger.com3