Παρασκευή, Ιουνίου 29, 2007

Χάσαμε την Πάρνηθα

Χθες χάσαμε το ωραιότερο μέρος της Αττικής. Για όσους από εμάς τρέχουμε, χάσαμε ένα από τα πιο ωραία, ζωντανά, πράσινα μέρη που θα μπορούσαμε ποτέ να βρεθούμε μέσα σε μισή ώρα κατά μέσο όρο από τα σπίτια μας. Καταστράφηκε ο βιότοπος σπάνιων ζώων όπως μαθαίνω από τις ειδήσεις, όπως για παράδειγμα το κόκκινο ελάφι και αλλάζει όλο το μικροκλίμα της Αττικής. Ο Αντώνης Θεοχάρης, δασολόγος στην Πάρνηθα μιλάει για ανυπολόγιστη περιβαλλοντική καταστροφή και δήλωσε στο ραδιοφωνικό σταθμό flash 96 ότι «μετά από χίλια χρόνια θα ξαναφυτρώσουν έλατα».

Και λέω εγώ τώρα που το έχω ξαναζήσει το παραμύθι όπως όλοι μας. Μπορούμε εμείς να κάνουμε κάτι; Θέλουμε! Όλοι μας! Πραγματικά! Για παράδειγμα έχουμε το γύρο της Πάρνηθας που δεν πληρώνουμε για να συμμετάσχουμε. Μια ιδέα ίσως θα ήταν να δώσουμε κάποια χρήματα όσοι θέλουμε για να αγοράσουμε δέντρα και να βρεθούμε όλοι μαζί ένα Σάββατο και να τα φυτέψουμε. Και μετά όταν πηγαίνουμε στην Πάρνηθα για προπόνηση να αφιερώνουμε το χρόνο που χρειάζεται για να τα φροντίσουμε; Δεν ξέρω – υποθέτω ότι κάπως έτσι γίνεται;

Εγώ πάντως δεσμεύομαι ότι θα το προτείνω στους διοργανωτές και θα προσπαθήσω να μαζέψω όσο το δυνατό περισσότερο κόσμο να βοηθήσει τόσο χρηματικά όσο και εθελοντικά… και ποιος ξέρει μπορεί να καταφέρουμε να ανατρέψουμε την εικόνα της ερημοποίησης που μας σπαράζει την καρδιά όποτε ταξιδεύουμε…. Γιατί δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ κάθε φορά που οδηγώ σε όλη την Ελλάδα νιώθω ένα σφίξιμο στην καρδιά βλέποντας τα καμένα… και σκέφτομαι πάντα – γιατί δεν κάνουν αναδάσωση; Τώρα που είναι δίπλα μου όμως μπορώ κι εγώ να βοηθήσω πιστεύω…. Εσείς θα βοηθήσετε;

Υ.Γ. το ξέρω ότι δε σας έχω πει ακόμα για τον Όλυμπο – προσπαθώ να ξεκουραστώ ακόμα – μόλις συνέλθω θα σας γράψω τι έγινε … :-)

Δευτέρα, Ιουνίου 18, 2007

1st Runner's Festival


Χθες το βράδυ πήρα μέρος στο 1st Runner's Festival. Τι είναι αυτό; Μια γιορτή ουσιαστικά, στην οποία πηγαίνει όποιος ενδιαφέρεται για το τρέξιμο και μπορεί να τρέξει συγκεκριμένη απόσταση, χρονομετρημένη με ακρίβεια…

Ο «αγώνας» είναι εντός σταδίου και ο κάθε συμμετέχοντας μπορούσε να διαλέξει αν θα τρέξει 1.000 μέτρα, 5.000 μέτρα, 10.000 μέτρα ή σκυταλοδρομία 4x1.000 μέτρα…

Εγώ βέβαια ως απείθαρχη και άτομο που βαριέται να τρέχει μέσα στο στάδιο, δήλωσα τα 10 km γιατί θεώρησα ότι είναι μια καλή προπόνηση πριν το μαραθώνιο του Ολύμπου γιατί αν δεν τρέξω σε κανά βουνό ή σε κανά δρόμο, στα 40 λεπτά βαριέμαι στο στάδιο και σταματάω…

Τι κάνεις όμως όταν τρέχεις επί μία ώρα (τόσο μου παίρνουν τα 10 χλμ και δε θέλω σχόλια!!!) γύρω γύρω; Σκέφτεσαι τι post θα γράψεις την επόμενη μέρα στο blog σου; Όντως, αλλά όχι μόνο. Ακολουθεί λοιπόν μια καταγραφή του τι σκέφτομαι εγώ και την αφιερώνω με όλη μου την αγάπη στο φίλο μου, που και βαριέται το τρέξιμο απίστευτα και είναι πάντα εκεί και με περιμένει να τελειώσω…:-)

1ος γύρος
Χμμμ καλά αρχίσαμε, αλλά με τσιμπάει η σπλήνα μου...
2ος γύρος
Ουπς – Χριστίνα κρατήσου στη δεύτερη διαδρομή σε περνάνε ήδη οι πρώτοι ...
3ος γύρος
Ρε γμτ τη σπλήνα μου…. Καλά να πάθω κι εγώ και η λαιμαργία μου – τι το ήθελα το ενεργειακό ποτό πριν τον αγώνα; Το νερό δε μου κάνε – ηλίθια λαίμαργη πότε θα μάθεις;
4ος γύρος
Αυτός δε με είχε περάσει και πριν; Συγγνώμη πόσους γύρους μου έχει ρίξει ήδη;
5ος γύρος
Καλά βγήκε το φεγγάρι! Τέλειο! Έχουν μεγαλώσει και οι μέρες πλησιάζουμε στη μεγαλύτερη μέρα του καλοκαιριού… Στις 22 δεν είναι αυτό; Και μετά μικραίνουν πάλι.. Στο μαραθώνιο του Ολύμπου θα έχουμε φως ακόμα όταν τερματίζω.. ευτυχώς γιατί αλλιώς θα με ψάχνουν… μπαταρίες έχω στο φακό κεφαλής μου;;;
6ος γύρος
Τώρα εγώ μπερδεύτηκα… είμαι στον 10 γύρο ή ακόμα;
7ος γύρος
Φτου… στον έβδομο είμαι ακόμα… και μου έχει πάρει ήδη τόση ώρα; Καλά ούτε του χρόνου δεν τελειώνω…
8ος γύρος
Και αυτή η σπλήνα… ρε μήπως κάνω κάτι λάθος;;;
9ος γύρος
Δε μπορεί – το γεγονός ότι είμαι η μόνη που τρέχει στην εξωτερική διαδρομή πρέπει να παίζει κάποιο ρόλο…έτσι δεν είναι; Οπότε οι δέκα γύροι που μου έχουν ήδη ρίξει οι άλλοι ουσιαστικά δεν είναι δέκα… είναι 9,95… :-)
10ος γύρος
Ωχ ο Λάζαρος! Γεια Λάζαρε! Τα λέμε μετά γιατί μου έχει βγει η γλώσσα…
11ος γύρος
Σιγά ρε φίλε! Τι φτύνεις! Είμαι από πίσω σου και έχω γίνει και από μόνη μου μούσκεμα … δε χρειάζομαι βοήθεια…
12ος γύρος
Τώρα εγώ δίψασα.. να πιω νερό; Τι αριθμό είπαν στην κλήρωση; 223 ή 323;;; δε μπορεί τόσα δώρα κληρώνουν… μια δωροεπιταγή και για μένα παρακαλώ!!!! Ε παιδιάαααα κι εμείς θέλουμε δώρα που τρέχουμε!!!
13ος γύρος
Καλά τι πλάκα που έχουν τα μικρά που τρέχουν δίπλα στο μπαμπά τους…
14ος γύρος
Τι ώρα είναι το ραντεβού αύριο; Το κουστούμι μου είναι εντάξει; Θα έχει και καύσωνα και θα σκάσω μέχρι να φτάσω στο γραφείο…
15ος
Ούπς πάλι αυτός; Καλά δεν τερμάτισε ακόμα;
16ος
Δε μπορεί πρέπει να έχουμε φτάσει στη μέση….
17ος
Πάντως το πόδι μου καλά είναι. Δεν τραβάει η τενοντίτιδα… είναι τελικά πολύ καλά αυτά τα παπούτσια…
18ος
Α να ο Αλέξανδρος με το ισοτονικό… να πιώ; Μπα... Άστο είναι που είναι η σπλήνα… θα γίνει ακόμα χειρότερα…
19ος
Κοίτα να δεις! Κάποιος σταμάτησε! Μπορεί να πηγαίνω αργά αλλά είμαι σταθερή η κυρία…! ΠΟΣΟ ΑΚΟΜΑ;;;;;; ΑΛΛΟΙ ΕΞΙ;;;; ΠΛΑΚΑ ΚΑΝΕΙ;;;;;
20ος
Καλά δε τη βγάζω έχω κορακιάσει κάτσε να πάρω το ισοτονικό από το παιδί… φτου… κλειστό είναι;;; Που να το ανοίξω ρε καλέ μου τα χέρια μου είναι μούσκεμα… κάτσε να το δαγκώσω… σκ*τ* δεν ανοίγει.. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΘΑ ΠΕΘΑΝΩ ΤΗΣ ΔΙΨΑΣ!! Α όχι εντάξει άνοιξε…
21ος
Τελικά έχει τρελό γέλιο το τρέξιμο… ιδίως όταν είμαι τελευταία…. Άσε που όλοι κοπελιά με φωνάζουν…. Χαλάλι τα φετινά μου γενέθλια… (Σημείωση του μεταφραστή: έχουν αρχίσει και συγκεντρώνονται οι δρομείς της επόμενης σειράς και φεύγουν αυτοί της πρώτης οπότε όλοι κάτι μου λένε – μπράβο κοπελιά, έτσι κοπελιά – λίγο ακόμα κοπελιά κλπ κλπ)
22ος
Άλλοι τρεις, άλλοι τρείς, άλλοι τρεις, άλλοι τρεις, άλλοι δυόμιση, άλλοι δυόμιση άλλοι δυόμιση…
23ος
Καλά μόνη μου έχω μείνει; Ά πάλι καλά υπάρχει άλλος ένας…
24ος
Εεεεεε μην κάνετε την εκκίνηση ακόμα… είμαι κι εγώ εδώ… Α εντάξει το λένε στα μικρόφωνα ότι θα με περιμένουν…. Ρε την τελευταία αθλήτρια και χειροκροτήστε την τελευταία αθλήτρια… Κάντε καμία πλάκα και πείτε και όνομα να μην ξανάρθει ποτέ ο Αλέξανδρος σε αγώνα…
25ος
Μήπως να επιταχύνω για να κάνω το μεγάλο comeback…μπα… άστο μωρέ θα τους κομπλεξάρω…καλά η Μαρία δεν έχει φύγει ακόμα; Πλάκα κάνεις!!! Τελικά έχω τρομερούς φίλους! Ουφ η γλώσσα μου βγήκε… καλά πάνω από ώρα έκανα;;;;; Μια χαρά πάμε… να δω στις πόσες ώρες θα τελειώσω στον Όλυμπο…… 8-)

Τετάρτη, Ιουνίου 13, 2007

Ο πραγματικός λόγος που τρέχουν οι άντρες...


... έχετε δει τη διαφήμιση της Nike "Αddicted to Running"; Αυτή που είναι κάποιος και τρέχει τρέχει τρέχει και πραγματικά σου λέει κάτι μέσα σου αν είσαι δρομέας; Είναι όλη φτιαγμένη με τέτοιο τρόπο που παραπέμπει σε κάποια εξάρτηση, μέχρι να καταλήξει αυτός που μιλάει στο ότι είναι εξαρτημένος από το τρέξιμο…πολύ καλή πραγματικά. Απλά ήταν φτιαγμένη για τους hard core δρομείς…μάλλον…ίσως… τέλος πάντων – το θέμα είναι ότι η Nike έφτιαξε και μια άλλη βασισμένη σε αυτό το concept…σατυρική – τέλεια! Απολαύστε την

Παρασκευή, Ιουνίου 08, 2007

Βάλτε και 'σεις ένα χεράκι...



...να σώσουμε την κοπέλα...
Μπείτε σε αυτή τη διεύθυνση http://www.livefeeds.gr/644589663/
Είναι από κάποια εταιρεία και δείχνει μια κοπέλα κλειδωμένη μέσα σε μία αποθήκη... κάντε κλικ στην οθόνη με την κοπέλα και ακολουθήστε τις οδηγίες. Μην τρομάξετε και ελπίζω να γελάσετε! Ακόμα πιο καλό αν αντί για τη διεύθυνση που έχετε εδώ συμπληρώσετε τη φόρμα στο τέλος...
Και για να μην ξεχνιόμαστε, γιατί το συγκεκριμένο blog έχει και μια συγκεκριμένη θεματολογία... ΑΝ ΕΙΧΕ ΦΥΓΕΙ ΠΙΟ ΝΩΡΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΚΑΙ ΕΙΧΕ ΠΑΕΙ ΓΙΑ ΤΡΕΞΙΜΟ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕ ΘΑ ΠΑΘΑΙΝΕ!!!! ;-)

Τρίτη, Ιουνίου 05, 2007

Πως να κάνετε τα πάντα λάθος σε έναν αγώνα.

Η πρώτη φορά στη ζωή μου που έτρεξα σε αγώνα, ούσα εντελώς άσχετη από αντίστοιχες καταστάσεις, ήταν πριν από τρία χρόνια. Μέσα σε αυτό το διάστημα νομίζω ότι έχω αποκτήσει αρκετή εμπειρία σχετικά με ΟΛΑ όσα μπορεί κανείς να κάνει λάθος σε έναν αγώνα.




Σε αντίθεση λοιπόν με το δεκάλογο του σωστού αθλητή παραθέτω το "δεκάλογο του σωστού ερασιτέχνη – άσχετου", ή αλλιώς "οδηγός του πώς να κάνετε τα πάντα λάθος":




1. Να τρέξετε δέκα χιλιόμετρα ακριβώς την προηγούμενη του αγώνα, γιατί σας έπιασε άγχος ότι δεν κάνατε αρκετή προπόνηση τις προηγούμενες ημέρες γιατί είχατε πολλή δουλειά, είχε τα γεννέθλια της η κολλητή σας και ψάχνατε τι θα βάλετε, είχε ντέρμπι Ολυμπιακού - Παναθηναϊκού και μετά τις πολλές μπύρες είχατε ένα βάρος και τέλος πάντων έφτασε η προηγούμενη του αγώνα και απλά δεν έχετε τρέξει όσο πιστεύατε ότι μπορούσατε. Ε… ξέρετε δεν πάει έτσι αυτό (παρόλο που το έχω δοκιμάσει επανειλημμένως).

2. Να πάτε στο πάρτυ των γενεθλίων της κολλητής σας και να θεωρήσετε ότι θα προλάβετε να γυρίσετε νωρίς και να κοιμηθείτε αρκετά – συγκεντρωθείτε –είμαστε έλληνες – δεν υπάρχει καμία περίπτωση να τα καταφέρετε.

3. Να πάτε το προηγούμενο βράδυ στο καθιερωμένο pasta πάρτυ και να φάτε του σκασμού γιατί απλά είναι μακαρόνια και χρειάζεστε τους υδατάνθρακες. Ιδίως αν δεν έχετε συνηθίσει να τρώτε το βράδυ. Το σίγουρο είναι ότι σας περιμένει μια νύχτα ξενυχτιού από τη βαρυστομαχιά και μια γλώσσα τσαρούχι από την αφυδάτωση.

4. Να ανακαλύψετε ότι δεν έχετε πλύνει το αγαπημένο μπλουζάκι/σορτσάκι/καλτσάκι κλπ και να τα πλύνετε το βράδυ στις 23:00 – σε έξι ώρες πρέπει να τα φορέσετε – μαθητικώς αποδεδειγμένο – δε στεγνώνουν! Εκτός και αν μένετε στο Ντουμπάι και τα βγάλετε έξω να στεγνώσουν, αλλά εκεί δεν ανοίγουν τα παράθυρα και δεν υπάρχουν και αγώνες γιατί απλά πεθαίνεις αν τρέξεις έξω οπότε η μόνη λύση είναι το σεσουάρ….

5. Να αποφασίσετε ότι αφού δεν προλαβαίνετε να πλύνετε τα ρούχα σας τα οποία τα λερώσατε το πρωί που κάνατε την τελευταία αγχωμένη προπόνηση και τώρα είστε κουρασμένος/η, θα φορέσετε την εντελώς καινούρια μπλούζα που δεν έχετε ξαναφορέσει ποτέ…. ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟ την ημέρα του αγώνα θα σας ενοχλήσει κάτι: η φίρμα, η ραφή, το μανίκι, ο λαιμός, κάτι τέλος πάντων…

6. Να θεωρήσετε ότι το πρωί έχετε αρκετό χρόνο να ετοιμάσετε τα πράγματα σας. Αυτό είναι το καλύτερο γιατί έχει δύο αποτελέσματα:
a. Δεν κλείνετε μάτι από την αγωνία
b. Το πρωί είναι σίγουρο ότι δε θα βρίσκετε κάτι από τα παρακάτω:
i. Γυαλιά
ii. Καπέλο
iii. Κορδέλα
iv. Λαστιχάκι για τα μαλλιά (για τις γυναίκες)
v. Παπούτσια
vi. Κλειδιά αυτοκινήτου
vii. Το ίδιο το αυτοκίνητο
viii. Όλα τα παραπάνω

7. Να κάνετε τόση προθέρμανση με αποτέλεσμα να λαχανιάσετε πριν ακόμη ξεκινήσετε/ να μην κάνετε καθόλου προθέρμανση για να μην κουραστείτε με αποτέλεσμα να πιαστείτε απίστευτα μετά τον αγώνα.

8. Να περιμένετε μέχρι πέντε λεπτά πριν την εκκίνηση για να διαπιστώσετε ότι δε σταυρώνετε τα πόδια σας επειδή κάθεστε αλλά γιατί πρέπει να πάτε τουαλέτα. Το καλύτερο αποτέλεσμα επιτυγχάνεται αν είστε γυναίκα ή αν ο αγώνας είναι στο κέντρο μια πόλης (οπότε δεν υπάρχουν θαμνάκια, δεντράκια και λοιπά εις άκια για να σας καλύψουν). Βλέπετε την ίδια ανάγκη με εσάς ένιωσαν και όλοι οι άλλοι δρομείς και δεν υπάρχει περίπτωση να αδειάσει η τουαλέτα παρά μόνο πέντε λεπτά μετά την εκκίνηση.

9. Να χωριστείτε με τον φίλο/φίλη σας με τον/την οποία έχετε πει ότι θα τρέξετε μαζί και να πείτε ότι θα βρεθείτε στη γραμμή της εκκίνησης. Είναι εγγυημένο ότι τελικά θα τρέξετε μόνος σας στον αγώνα καθώς ο μόνος τρόπος για να ξαναβρεθείτε είναι να πάρετε την ντουντούκα/μικρόφωνο ή ο,τι άλλο έχει ο αφέτης στα χέρια του και να αρχίσετε να ανεβοκατεβαίνετε στη γραμμή της εκκίνησης φωνάζοντας το όνομα του φίλου σας. Σκεφτείτε το όμως γιατί εσείς μπορεί να τα καταφέρετε ο φίλος σας όμως μπορεί να μην εκτιμήσει την τόση δημοσιότητα.

10. Και τέλος να πιείτε όλο το Νιαγάρα στον πρώτο ανεφοδιασμό νερού ή να μην πιείτε καθόλου. Στην πρώτη περίπτωση η σπλήνα σας θα σας πιάσει σε λίγα δευτερόλεπτα και θα συνεχίσετε τον υπόλοιπο αγώνα διπλωμένοι στα τέσσερα σαν τον σκύλο, στη δεύτερη θα κορακιάσετε. Και στις δύο περιπτώσεις θα μεταλλαχθείτε σε ένα ζώο, αλλά τουλάχιστον έχετε επιλογή μεταξύ θηλαστικού και πτηνού :-)

Και… αυτό ήταν! Συγχαρητήρια! Τελειώσατε τον πρώτο σας αγώνα. Αν τα καταφέρατε να κάνετε ΟΛΑ τα παραπάνω μαζί, έχετε μάλλον απλώς καταφέρει να τερματίσετε, τελευταίοι βέβαια, οπότε μιλήστε στην κοπέλα που είναι δίπλα σας γιατί μάλλον είμαι εγώ!

Δευτέρα, Ιουνίου 04, 2007

Καλό ταξίδι Αμαλία...


Αμαλία σε γνώρισα μέσω του blog σου πολύ αργά δυστυχώς. Σε έχουμε ήδη χάσει. Μετά διάβασα και ο,τι άλλο έχουν γράψει πολλοί άνθρωποι για εσένα, με αφορμή εσένα, προς εσένα. Μπορεί αυτό που προσφέραμε εμείς σε εσένα να ήταν απλά ένα χαμόγελο και επιτέλους η αναγνώριση ότι δεν είσαι μόνη σου στον αγώνα σου. Εσύ όμως μας προσέφερες και συνεχίζεις να μας προσφέρεις πάρα πολλά! Από την απλή επίγνωση (ξανά αλλά δεν έχει σημασία) ότι κάθε στιγμή της ζωής μας είναι τόσο πολύτιμη μόνο και μόνο επειδή τη ζούμε, μέχρι τη γνώση ότι τελικά κάτι μπορεί να γίνει σε αυτόν τον ρημαδοτόπο όταν πολλοί άνθρωποι αντιδράσουν. Και η αντίδραση δεν ήταν της μίας στιγμής. Συνεχίζουμε και θα συνεχίσουμε. Και εσύ έκανες την αρχή. Μπορεί να την έκανες στο τέλος σου, αλλά την έκανες. Μπορείς να είσαι υπερήφανη εκεί που είσαι.

Καλό ταξίδι Αμαλία. Εμείς δε θα σε ξεχάσουμε και θα συνεχίσουμε.
"Για την Αμαλία"