Τρίτη, Ιουλίου 03, 2007

Ο Μαραθώνιος Ολύμπου…

Ο Όλυμπος είναι ένα εκπληκτικό βουνό και το να τρέχεις σε αγώνα εκεί είναι μία από τις ομορφότερες εμπειρίες που είχα ποτέ.. Δυστυχώς ήδη από το θρόνο του Δία, είχα βγει εκτός χρόνου, καταλήγοντας να φτάσω στα Πριόνια στις δέκα ώρες, μία ολόκληρη ώρα μετά την ώρα αποκλεισμού, αλλά και πάλι η εμπειρία παραμένει συγκλονιστική. Θα ήθελα να μπορούσα να πω ότι δεν πειράζει και του χρόνου θα τα καταφέρω καλύτερα, αλλά αυτό αποκλείεται καθώς του χρόνου οι δέκα ώρες (όσο δηλαδή μου πήρε εμένα να κάνω τα 31,1 χλμ) θα είναι το όριο αποκλεισμού για όλο τον αγώνα, οπότε για το άμεσο μέλλον χλωμό το βλέπω...

Παρόλα αυτά ο συγκεκριμένος αγώνας, όπως όλοι οι αγώνες άλλωστε, πέρα από υπέροχες εικόνες μου έδωσε και πολλές γνώσεις τις οποίες παραθέτω για όσους αποφασίσουν να τον τρέξουν ερασιτεχνικά

1. Μην κοιμηθείτε σε ξενοδοχείο το οποίο είναι δίπλα σε disco – night club. Θα καταλήξετε με τα νεύρα τσατάλια και καθόλου ύπνο, οπότε το πρωί θα κουτουλάτε…

2. Βάλτε αντηλιακό με ψηλό δείκτη προστασίας πριν φύγετε. Λογικά θα σας προστατέψει μέχρι το τέλος του αγώνα, ιδίως αν είναι αδιάβροχο… μην ξεκινήσετε όμως χωρίς καθόλου αντηλιακό – θα καείτε…

3. Πάρτε νερό μαζί σας! Πολύ νερό όμως – όχι αστεία. Και γεμίστε τα camelback σας ή ότι άλλο έχετε, οπουδήποτε έχετε την ευκαιρία…

4. Στο πρώτο μισό του αγώνα δε χρειάζεστε γυαλιά ηλίου. Οπότε για να μην τα χάσετε (όπως κάποια γνωστή μου - ονόματα δε λέω – Χριστίνα τη λένε) και δεν πηγαίνετε σφαίρα, βάλτε τα σε κάποια τσέπη, μπανάνα, σακίδιο, ή απλά δέστε τα…. δε συμφέρει να τα χάσετε – θα καταλήξετε να κατεβαίνετε τα ζωνάρια βλέποντας πεταλούδες από τον πολύ ήλιο….(α ρε Χριστίνα….)

5. Πάρτε χρήματα μαζί σας. Θα σας βοηθήσουν αν χάσετε τους χρόνους και χρειαστείτε να πληρώσετε νερό στα καταφύγια … και με αυτήν την ευκαιρία θέλω να πω – ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΙΩΑΝΝΗ ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΡΑΣΜΑ ΣΤΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΓΙΟΣΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΑΙΔΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΡΥΘΡΟ ΣΤΑΥΡΟ ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΡΑΣΜΑ ΣΤΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΣΠΗΛΙΟΣ ΑΓΑΠΗΤΟΣ!!!

6. Πάρτε μπατόν μαζί σας αν έχετε – πολύ πρακτικά, ιδίως αν θέλετε να κατέβετε πατώντας στα πόδια σας και όχι πετώντας …

7. Υπολογίστε ότι χρειάζεστε τον τριπλό (περίπου) χρόνο ανά χιλιόμετρο στην ανάβαση από όσο κάνετε συνήθως…

8. Υπολογίστε ότι τα τηλέφωνα κατά βάση δεν πιάνουν…

9. Ετοιμαστείτε να γελάτε συνέχεια με τους άλλους δρομείς που τρέχουν μαζί σας και με τα κλασσικά σχόλια τους σε κάθε χιλιομετροδείκτη στην ανάβαση– «αχ Παναγία μου» – «μόλις ένα χιλιόμετρο κάναμε;» - «μόνο ανηφόρα έχει ακόμα;» - «σε πόση ώρα είναι ο αποκλεισμός;» -«Και μου τα ΄λεγε η μανούλα μου…» και άλλα τέτοια χαριτωμένα…!

10. Και ετοιμαστείτε για έναν υπέροχο αγώνα στο βουνό των θεών! Καλή επιτυχία!









5 σχόλια:

ΔΗΜΗΤΡΗΣ είπε...

Μπράβο σου για την προσπάθεια που έκανες , (με ενδιαφέρει για του 2008) μπορείς να μου πεις για την διαδρομή αν έχει πολύ απότομα κομμάτια, τα πόδια για πόσες ημέρες πόναγαν , βρήκες εύκολα ξενοδοχείο κτλ. Και πάλι μπράβο σου.

Unknown είπε...

Ευχαριστώ πάρα πολύ βρε Δημήτρη αλλά στενοχωρήθηκα κιόλας για την ώρα που έκανα! Λοιπόν η διαδρομή έχει πραγματικά πολύ απότομα κομμάτια κυρίως από το περίπου 3ο χιλιόμετρο μέχρι το 15ο. Μη φανταστείς απότομα από αυτά που δεν ανεβαίνονται, απλά είναι συνεχώς ανάβαση με ελάχιστες διακοπές οπότε έχεις και τις ανάλογες καθυστερήσεις. Τα πόδια όντως ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που με πόνεσαν, γιατί εγώ έχω το καλό ότι δεν πιάνομαι ΠΟΤΕ! Στον Όλυμπο όμως όχι μόνο πιάστηκα, αλλά και κράτησε και δύο ολόκληρες μέρες!!! Επίσης με χτύπησαν και τα γόνατα λίγο από την κατάβαση. Και όσο για το ξενοδοχείο - μεγάλο ζόρι πραγματικά. Αν δεν ήταν τα παιδιά από το Runner, δε θα είχα βρει πουθενά! Οπότε κλείσε αν μπορείς τουλάχιστον ένα μήνα πριν και κατά προτίμηση μέσα στο Λιτόχωρο για να σε πάει το πούλμαν στην εκκίνηση και να μην ψάχνεσαι στις 5 τα ξημερώματα! Και για οτιδήποτε άλλη απορία - εδώ είμαστε - ρώτα! καλή επιτυχία!!

elina είπε...

Χριστίνα συγχαρητήρια για την προσπάθεια! Άξια από κάθε άποψη κι ας μην έκανες το χρόνο που ήθελες. Εξάλλου, αν και εφόσον το επιθυμείς, στο χέρι σου είναι να προετοιμαστείς καλύτερα και του χρόνου να τερματήσεις εντός ορίου. Ναι, ξέρω για το 10όρο αποκλεισμό που σκοπεύουν να εφαρμόσουν όπως και για πολλά άλλα που αγγίζουν εμάς τις γυναίκες δρομείς. Γιατί στον Όλυμπο έτρεξα κι εγώ κι ενώ αγωνιστικά ξεπέρασα τις προσδοκίες μου η στάση των διοργανωτών έναντι των γυναικών (έλλειψη κατηγοριών για τις γυναίκες εκεί που για τους άνδρες προβλέπονται 6, μειωμένα και ανύπαρκτα έπαθλα σε σχέση με αυτά των ανδρών, ασημένιο μετάλιο που δίνεται ανεξαρτήτου φύλου στις 7 ώρες) μου προκάλεσαν θλίψη ως και οργή (αφού ο ρατσισμός αυτός είναι κοινός σε πολλούς αγώνες δρόμου). Τώρα μιλάνε για 10 ώρες, ανεξαρτήτου πάλι φύλου, και δίχως να νοιάζονται για το αν έτσι αποκλείουν ακόμα περισσότερο τις γυναίκες. Επειδή πιστεύω ότι το θέμα είναι σημαντικό αν θέλεις Χριστίνα διάβασε μια επιστολή που έγραψα στο Runningnews και αν θέλεις τοποθετήσου κιόλας στη συζήτηση που άνοιξε στο φόρουμ.

Και πάλι συγχαρητήρια για την προσπάθεια και τον αγώνα σου.

Unknown είπε...

Ελίνα σε ευχαριστώ πολύ και διπλά συγχαρητήρια σε εσένα - και για την προσπάθεια και για το χρόνο σου! Έχεις απόλυτο δίκιο σε όσα λες και είναι αλήθεια ότι και όσο έτρεχα αλλά και μετά όταν έγραφα τα σκεφτόμουνα κι εγώ. Πιστεύω δε ότι και οι άντρες συναθλητές μας τα σκεφτόντουσαν και τα κατανοούσοαν και φαινόταν από τα σχόλια τους όσο τρέχαμε. Ο μόνος λόγος που δεν τα έγραψα είναι γιατί δε θέλω να ακούγομαι η γραφική και γιατί είδα ότι κάποιες γυναίκες τα κατάφεραν πολύ καλά σε αυτή τη διαδρομή οπότε δεν ήθελα να κάνω "κρεμαστάρια" όσα δε φτάνω... αλλά συμφωνώ μαζί σου και ιδιαίτερα τη στιγμή που δεν είναι και πολλές οι γυναίκες που τρέχουν σε αγώνες βουνού - οπότε γιατί να μη βοηθήσουμε να μεγαλώσει ο αριθμός; Περισσότερα στο runningnews, θα ψάξω να βρω την επιστολή σου!

Unknown είπε...

Σχόλιο από την Ελίνα... (συγγνώμη Ελίνα δεν ξέρω γιατί δε δούλεψε το post στο blog....)

Christina πολύ μου άρεσε η τοποθέτησή σου στο Runningnews. Όσο ενδιαφέροντα και σπιρτόζικα είναι τα σχόλια σου στο blog άλλο τόσο εύστοχα, καίρια και ουσιαστικά ήταν και στο φόρουμ των δρομέων. Όσο για το φόβο της «γραφικής» που αναφέρεις παραπάνω, να πω ότι κι εγώ με το ίδιο σκεπτικό ως τώρα σιωπούσα. Ο μαραθώνιος του Ολύμπου υπήρξε όμως για μένα η σταγόνα που ξεχείλισε το τεράστιο ποτήρι. Με έβαλε και το περιβάλλον σε αγωνιστικό ρυθμό κι έτσι αποφάσισα επιτέλους να αντιδράσω επώνυμα, προσκαλώντας γνωστούς και αγνώστους να εκφραστούν. Το αν θα υπάρξει αποτέλεσμα φυσικά δεν το γνωρίζω, χαίρομαι όμως που επιτέλους έπαψα να είμαι απλά θεατής.

Τέλος, μένω συντονισμένη στο blog σου κι εύχομαι στον επόμενο αγώνα να τα πούμε και από κοντά.