Σήμερα το πρωί πήγα πάλι για τρέξιμο. Στη γειτονιά μου. Όπως πολλά πρωινά τα τελευταία χρόνια. Θα έλεγες ότι έχουν βαρεθεί να με βλέπουν πια. Βρέξει - χιονίσει, ζέστη - κρύο, καθημερινές Σαββατοκύριακα, πάω για τρέξιμο. Ok δεν είναι τόσο συνηθισμένο στην Ελλάδα.... δεν είναι και το πιο παράξενο πράγμα όμως! Φοράς μια φόρμα, αθλητικά και βάζεις το ένα πόδι μπροστά από το άλλο με γρηγορότερο ρυθμό από το περπάτημα.... γκεγκε? Γκέγκε να λες...
Αμ δε όμως! ΚΑΙ σήμερα το πρωί, όπως κάθε φορά που έχω τολμήσει να πάω για τρέξιμο τα τελευταία τρία χρόνια, σταμάτησε ένα καταπληκτικό χαμηλωμένο μαύρο αυτοκίνητο με μια απλώστρα πίσω (αεροτομή νομίζω ότι προσπαθούσε να το παίξει) και ένας υπέροχος μαυρισμένος άντρας έσκυψε με την αλυσίδα του να αιωρείται πολύ κοντά στην πόρτα του (φοβήθηκα λόγω του μεγέθους της ότι θα χάλαγε το υπέροχο μεταλλικό μαύρο χρώμα) και μου είπε με βαθιά φωνή... "Κοπελιά θες να σε πετάξω εγώ πιο κάτω?"..... Κοπελιά θες να σε πετάξω εγώ πιο κάτω...!!!!!! Μα είναι δυνατόν? Αχ ναι μωρέ – βέβαια! Ντύθηκα σαν καραγκιόζης πρωί – πρωί με τη φόρμα μου, τα αθλητικά μου, το καπέλο μου, το i-pode στα αυτιά μου γιατί .... ψάχνω κάποιον να με πάει πιο κάτω! Πώς μου διέφυγε.... και δε σήκωσα το χέρι μου σε σήμα ωτοστόπ για να σε σταματήσω.... ευτυχώς όμως που προσφέρθηκες εσύ και μου έλυσες το πρόβλημα.....
Αυτά βέβαια δεν τα λες γιατί είναι και ψιλοήσυχοι οι δρόμοι και φοβάσαι μήπως τον τσαντίσεις... οπότε με ηλίθιο ύφος και χαμόγελο απαντάς... “Ευχαριστώ πολύ – δε χρειάζεται...” και ελπίζεις ηλιθιωδώς ότι θα καταλάβει και θα φύγει..... ΟΧΙ όμως.... το show συνεχίζεται.... “είσαι σίγουρη??” Γιατί προφανώς με έχει βαρέσει ο ήλιος και δεν ξέρω να ξεχωρίσω το “Όχι ευχαριστώ” από το “Ναι βεβαίως”… μπορεί να είμαι σα μερικούς ανθρώπους που μπερδεύουν το δεξί με το αριστερό.... συμβαίνει – σωστά?
Πάλι όμως δεν τα λες αυτά γιατί είπαμε... μη σε βρουν και σε κανά χαντάκι... οπότε παίρνεις πάλι το ηλίθιο ύφος με το χαμόγελο και απαντάς “Ναι σίγουρη ευχαριστώ”…. Ε τώρα πια σκέφτομαι, δε γίνεται – θα φύγει... και μόλις ξεκινάει το αυτοκίνητο με την απλώστρα ξαναπατάω το play στη μουσική μου ανακουφισμένη.... Αμ δε όμως! Γιατί ο ίδιος υπέροχος άντρας αποφάσισε ότι λίγα μέτρα παρακάτω πρέπει να σταματήσει για να.... ουρήσει! Γιατί φαίνεται η περιοχή μου είναι τόσο μακριά από τον πολιτισμό που απελπίστηκε ο άνθρωπος και το πρώτο εύκαιρο μέρος που βρήκε είναι στα πέντε μέτρα μπροστά μου...... τυχαία βέβαια ... εννοείται αυτό!
Και για να μη μιλήσω βέβαια για όοοοοολες τις άλλες φορές και για όοοοοολους τους άλλους υπέροχους άντρες κάθε ηλικίας που μου κάνουν την ίδια ερώτηση.... εκτός βέβαια από ορισμένους άλλους πιο ραφιναρισμένους οι οποίοι απλά..... κορνάρουν συνεχόμενα κάνοντας χειρονομίες έξω από το παράθυρο τους, ενώ περνάνε από το συνοικιακό δρόμο με 120 χλμ.... γιατί αν είχαν ευκαιρία θα ήταν οδηγοί αγώνων – μην κοιτάς που οι συγκυρίες τους ανάγκασαν να οδηγούν τη bmv του 81 τρίτο χέρι....
Συμπέρασμα? Οι γυναίκες που κάνουν jogging βλάπτουν σοβαρά το IQ ορισμένων αντρών.... δεν υπάρχει άλλη εξήγηση.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου