Αμαλία σε γνώρισα μέσω του blog σου πολύ αργά δυστυχώς. Σε έχουμε ήδη χάσει. Μετά διάβασα και ο,τι άλλο έχουν γράψει πολλοί άνθρωποι για εσένα, με αφορμή εσένα, προς εσένα. Μπορεί αυτό που προσφέραμε εμείς σε εσένα να ήταν απλά ένα χαμόγελο και επιτέλους η αναγνώριση ότι δεν είσαι μόνη σου στον αγώνα σου. Εσύ όμως μας προσέφερες και συνεχίζεις να μας προσφέρεις πάρα πολλά! Από την απλή επίγνωση (ξανά αλλά δεν έχει σημασία) ότι κάθε στιγμή της ζωής μας είναι τόσο πολύτιμη μόνο και μόνο επειδή τη ζούμε, μέχρι τη γνώση ότι τελικά κάτι μπορεί να γίνει σε αυτόν τον ρημαδοτόπο όταν πολλοί άνθρωποι αντιδράσουν. Και η αντίδραση δεν ήταν της μίας στιγμής. Συνεχίζουμε και θα συνεχίσουμε. Και εσύ έκανες την αρχή. Μπορεί να την έκανες στο τέλος σου, αλλά την έκανες. Μπορείς να είσαι υπερήφανη εκεί που είσαι.
Καλό ταξίδι Αμαλία. Εμείς δε θα σε ξεχάσουμε και θα συνεχίσουμε.
"Για την Αμαλία"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου